Ik ben nog niet klaar, maar er is al beweging in de carport. Ik heb me vergist in de tijd. We hadden war vroeger afgesproken en Ton is, net als op alle andere dagen overigens, op deze voor hem speciale dag bijzonder scherp.

Nog evenw at eten, en dan de koffie. Dus klaar voor vertrek. We voelen voorzicht i hoe het met onze benen is, maar sluiten bij de rotonde bij eena nder groepje aan dat ook naar de Dam gaat. Ze rijden iets harder dan dat wij normaal beginnen. We hebben direct 30 op de teller.

Ze rijden weliswaar wat om, maar de hoge snelheid vergoedt veel en zo komen we rond achten aan op de Dam. Op zoek naar Ron en als ik hem wil bellen zie ik een SMS. Een gewoon Fustbier was belangrijker dan zijn twee beste fietsvrienden ;-)

We halen onze startstempel en gaan eenzaam met zijn tweeën van start, Door Amsterdam naar de Schreierstoren en vanaf daar dalen we af naar de IJtunnel.

Even genieten van de afdaling. De teller staat al weer snel boven de 50. Maar eerst naar beneden betekent even later weer omhoog, maar zo vroeg op de dag zijn we nog fit en komen alzo even later monter de tunnel uit.

Na de tunnel rijden we nog even door op de snelweg en er vormen zich wat groepjes. Wij zoeken gelijkgestemden op, sluiten achter aan, maar op de één of andere manier rijden we al weer snel op kop. We missen nu al de brede rug van Ron die hier anders op kop sleurend ons uit de wind zou hebben gehouden ;-))
Gelukkig worden we in Oostzaan bijgehaald door een grote groep uit Loenen aan de Vecht en we sluiten bij hun aan. Met een strak tempo cruisen we door het Noordhollandse landschap.
In Alkmaar staat de eerste post. Even wat vocht en een snackje voor we weer verder gaan. Weer hebben we snel een groepje te pakken en hoewel we al vanaf Amsterdam, en eigenlijk al vanaf Ter Aar tegenwind hebben ligt ons gemiddelde nog steeds rond de dertig in het uur.

Bij Schoorldam ronden we het meest noordelijke punt van de route en beginnen we aan de tweede helft. We doorkruisen Noord-Holland van het westen naar het oosten. In Zuid-Scharwoude wordt voor ons wel erg onhandig gestuurd en klettert een fietser hard op de weg. Ik zag het al min of meer aankomen, dus kon mooi op tijd remmen en Ton was er net voorbij.
Ton geniet zichtbaar van de hoge snelheid, of is dat van de speciale dag?, en zet weer aan als we weer eens op kop komen. Lange stukken rechte weg zijn ons deel. Voor sommige fietsers is elk obstakel levensgevaarlijk, zelfs een spoorwegovergang, waar ogenschijnlijk niets aan de hand is. Ik hoor een hoop gekletter en een hartgrondige vloek voordat ik het slachtoffer voor me over de weg zie schuiven. Er wordt door andere fietsers gestopt, dus wij rijden door.
Om even van de schrik te bekomen is er speciaal voor ons vlak hierna een verzorgingspost waar we wat eten, water drinken en weer verder gaan.

Na de oversteek te hebben gemaakt van Schoorldam naar Schardam kunnen we genieten van het IJsselmeer dat aan onze linkerhand aan ons voorbij vliegt. Het is hier een mooi stukje Noord-Holland, want ook landinwaarts en Zuiderzee afwaarts ligt het landschap er mooi bij.

Het is heerlijk hier eens te rijden met de wind in de rug. De snelheid blijft ruim boven de dertig en zo bereiken we zonder al te veel erg de laatste controlepost in Monnickendam. Verfrist en vol goede moed vangen we de laatste kilometers aan en genietend van het echte polderlandschap kijken we stiekem naar links waar we één van 's lands beroemdste eilanden ontwaren: Marken

De groep waarin we meedraaien rijdt wel erg snel. We bijten ons vast in het tempo en worden gevangen in een groep vastgelegd tegen de achtergrond van het Noordhollands schoon.

Zo tegen de veertig gaat mij na ruim honderdvrijftig kilometer toch net even te hard en we laten ons uit de groep zakken. Ons tempo zakt iets, maar we houden de snelheid boven de dertig. De laatste dorpjes met dam doorkruisen; Durgerdam een deel lopend omdat een eerdere fietser een auto had getest waarvan de testresultaten nu door de ambulance werden beoordeeld.

In Amsterdam een kleine verrassing in een klimmetje de Schellingwouderbruggen op en dan door Oost terug naar de Dam. Het is kwart voor twee. We hebben 185 km gefietst. Ik vind dat vrij bizar.

We nemen de herinneringsbidons en de medaille in ontvangst en stappen op de fiets richting huis. We stoppen nog even in het Vondelpark bij Vertigo om een colaatje weg te klokken. Bedankt Els en Thirza voor de snelle service. De wind is nu redelijk in de rug en het tempo blijft aardig.

De benen doen al fietsend minder zeer dan vorige week, maar toch zien we reikhalzend uit naar een natte (Cola Light) beloning die we even later in de tuin wegklokken. Door een subtiele hint van Ton besef ik de bijzonderheid van deze dag: Happy Birthday en kan me zelf wel voor mijn kop slaan dat ik dat eigenlijk een beetje ben vergeten.
Als Ton weggaat, moet ik de trap op richting douche. Een onaangename verrassing wacht mij: Mijn bovenbenen doen raar; ze protesteren en ik voel ze op een manier waar ik nooit voor gekozen heb.