Iets vroeger dan afgesproken komen Ton en Berto binnenstappen. Ton in spijkerbroek. Hij kan vandaag helaas niet mee, want hij moet een vloegtuig doen. Berto in strakke wielerkleding (hij heeft acht weken niet gefietst).
Even later komen ook Mirjam en Elliot binnen en een kop koffie later rijdt Ton met de auto richting Schiphol en wij op de fiets naar Nieuwveen.

Het is koud vanochtend. De adem wordt wat afgesneden. Het lichaam moet energie gebruiken om warm te blijven. Al snel zijn we in Nieuwveen en de weg naar landgoed Urula is snel gevonden. In een warme kantine mogen we ons inschrijven. Als ik een kaart pak om mijn gegevens te noteren wordt ik door een mij volkomen vreemde, maar aardige man aangesproken met: 'Jij bent de man van de weblog'. We praten even over mijn fietsavonturen en dan stappen we op de mfiets om rustig aan te beginnen. Tenminste, dat is de bedoeling.

Die rust houden we er welgeteld 6350 meter in. Dan worden we voorbij gereden door drie Kwakelaars (of hoe je inwoners van De Kwakel ook noemt) en wij sluiten aan. Het tempo ligt ver boven de dertig. De koude lucht stroomt in mijn longen. De omgeving is nevelig. Ik zit te genieten op mijn fiets.

We rijden op ons bekende wegen, maar veel van die wegen ridjenw e andersom dan dat we gewend zijn. Langs Vrouwenakker rijden we naar De Hoef. We gaan net even te hard om optimaal te genieten van dit schilderachtige weggetje. Toch strek ik een keer de rug.

 

Als we uit de Woerdense Verlaat zijn en ons richten op Nieuwer ter Aa, komt opeens de melding lek. Dat betekent in fietsende vriendschappen allemaal stoppen en kijken hoe de pechvogel zijn band vervangt. Helaas valt er niet zoveel te kijken, want niet de band, maar Elliot zelf is lek. Een lichamelijk ongemak dat ons uit ons heerlijke tempo haalt. Vlka voor De Haar zijn de Kwakelaars net klaar met het verhelpen van een echt lek en zo stuiven we weer met acht man door de ochtend.
We gaan zo snel dat we de bananen en drankjes volledig missen. Voorbij Vleuten wordt er achter in de groep wat gepuft, zeker als de sprint brug op wordt ingezet.

Bij Maarsen raken we even de weg krijt, maar de DTC-renner in ons gezelschap heeft de tocht vaker gereden en neemt de koppositie. Zodra we door Maarsen heen zijn zoeken we de boorden van de Vecht op en met hoge snelheid zoeven we over het fietspad richting Breukelen.

Inmiddels is het ook wel koffietijd en we kennen Breukelen goed genoeg om zonder moeite een koffietent te vinden. De andere vier ffietsers zijn doorgereden, maar even later schuift de DTC-er toch aan.

Na de koffie het tempo er weer op. Tot aan Loenen houden we min of meer zicht op de Vecht. Dan rijden we weer westwaarts. Bij de A2, waar het oude fietspad onherkenbaar en haast ondenkbaar is slaan we voor het hotel onverwachts rechtsaf. Ik rijd inmiddels weer op kop, maar geniet desondanks van de mooie route. Helemaal door de polder heen, en dan naar Uithoor. Inmiddels hebben we 92 km gereden en snappen we niet dat we nog een rondje Westeinder moeten maken, maar helaas, het is niet anders.

Inmiddels hebbenw e weer gezelschap gekregen en ook deze mannen doen hun deel van het kopwerk langs de Ringvaart. De wind staat hier vol op kop en we hebben al meer gereden dan ingecalculeerd. De ene kan daar wat beter tegen dan de ander, maar voor vrijwel iedereen komt er dan toch een baalmomentje. GElukkig duurt dat momentje niet te lang, want voor we naar Leimuiden staan spotten we deze keer wel de verzorgingspost en doen we, voor wie nodig dan, onze sanitaire behoeften, en kiezen iets lekkers van de lekkernijentafel.

De laatste 15 km komen eraan. Berto wil dolgraag in mijn weblog voorkomen en vraagt of dat lukt als hij demarreert. Ik zeg dat dat in ieder geval helpt en hij fietst even bij ons weg. Op zijn vraag of dat genoeg is zeg ik natuurlijk nee waariop Berto net doet alsof hij als een speer bij ons wegrijdt. Ik besluit dat deze virtuele demarrage genoeg is voor een vermelding in deze blog.

We voelen inmiddels allemaal de kilometers, mar rijden al snel landgoed Ursula op, waar we even wat drinken bij de croos, wat praten met bekenden en dan weer huiswaarts fietsen. We fietsen door Nieuwveen want Bert moet door Nieuwkoop naar huis.

Wij slaan af naar het zwembad en zijn dan snel thuis na een prachtige tocht.
Berto rijdt rechtdoor via Nieuwveen naar Zwammerdam. Ik ben benieuwd hoe hij die laatste kilometers heeft beleefd.