Het waait al weken en soms word je 's ochtends wakker en denk je dat je weer eens op de fiets moet. Nu fiets ik wel vaker naar mijn werk, en dat is normaliter geen reden voor een verhaal, maar vandaag is dat anders.

Ik voel het al als ik op mijn fiets stapt. Ik heb echt wind in de rug. Nog voor ik bij de rotonde ben geeft mijn teller 30 aan. In de verte rijdt een brommertje (of een snorfiets) en ondanks dat ik het geval niet tegemoet rijd, komt het toch steeds dichterbij. Even later haal ik de verbaasde en bejelmde bestuurder in.

Ik rijd met volle vaart verder langs de dijk en besluit tot aan Vrouwenakker langs hetw ater te blijven rijden. Soms draait de weg wat en heb ik de wind niet helemaal mee, maar de drie blijft zichtbaar op mijn teller.

In Vrouwenakker slalom ik tuussen wat fiesters en ongelukkig geparkeerde auto's door tot ik op de Noordammerweg kom.

Met de wind vol in de rug stuif ik op het verkeerslicht af en als het licht groen is kan ik los. Ik moet nog werken, dus fiets met wat reserve, maar vanaf de N201 tot aan Westwijk blijft de teller ruim boven de 35 en op hele stukken zelfs boven de 45 aangeven.

Het laatste stuk naar school is het een kwestie van fietsers inhalen en goed opletten. Na 33 minuten en 44 seconden rijd ik de schooldeur binnen. een nieuw record (33.9 km/uur gemiddeld).

Wat een heerlijk gevoel.

En de terugweg? Dat ging iets langzamer, maar ik kan goed merken dat ik meer fietservaring krijg. Door de goede versnelling te kiezen kun je lekker blijven ronddraairen en heb je dus ook niet het gevoel dat je bijna stilstaat. Tegen de wind in lag het tempo zo'n kilometer of 11 lager, het gemiddelde dan.

En het kost me beduidend meer moeite. Bezweet kom ik thuis. Blij dat ik op de fiets ben gegaan.