De weersverwachting is slecht, maar de buienradar geeft hoop. In deze laatste heb ik een rostvast vertrouwen, dat later op deze dag beloond zal worden. Blijkbaar was ik de enige met vertrouwen want buiten een paar wandelaars was het clubhuis leeg. Ik maakte me dus op voor een heroïsche tocht: alleen door weer en wind op deze sinterklaasochtend. De motivatie? Als Sint met zijn Pieten vanavond het ongetwijfeld nog slechtere weer kan trotseren, wie ben ik dan om bij de verwarming te blijven zitten.

Vlakbij het clubhuis kom ik Gerrit tegen, dus tocht niet alleen fietsen. Het blijft droog en via bekend terrein rijden we naar de duinen achter Wassenaar. Vanaf Meijendel is de wind ons gunstig gezind en duwen we de kilometers makkelijk onder onze wielen weg.
We stoppen voor koffie bij De Klip. Erg goedkoop met heerlijke appelgebak en als we weer opstappen rillen we op de fiets. Met de wind mee komt de snelheid er aardig in. Het water spat weg onder onze wielen terwijl een waterig zonnetje zijn best doet om ons te verwarmen. Het wordt haast nog mooi weer.

Terug in Kouderkerk is Gerrit thuis. De laatste 10 kilomter fiets ik alleen. Thuisgekomen bekijk ik mijn wel erg smerige fiets. De buienradar had gelijk: geen nattigheid van boven. Helaas was de weg eigenwijs en bleef kletsnat, dus werd ik van onderaf behoorlijk bestookt. Mijn vanochtend zwarte overschoenen zijn nu grijsbruin en mijn fiets is wit geweest.

Maar wel een lekker fietstochtje met goed weer. Al die fietsers die vanochtend geen vertrouwen hadden hebben nu waarschijnlijk spijt als haren op hun hoofd.