Bijn zes weken heb ik niets gedaan en nu ik hoor dat mijn fiets klaar is, na een winterbeurt, wil ik heel graag fietsen. Het weer is OK, dus dat houdt me ook al niet tegen. Ik kleed me snel om, loop naar Van Eijk en haal mijn fiets op.

Voor een winterbeurt wordt de fiets helemaal uit elkaar gehaald. Alle draaiende delen worden schoongemaakt en zonodig vervangen. Ook wordt het hele frame gecleand. De fiets is dan ook Spic en Span als ik hem ophaal.

Het is mijn eerste fietstochtje sinds mijn val en mijn hand voelt een klein beetje onwennig, maar echt last heb ik niet. Een waterig winterzonnetje werpt mijn schaduw voor mij uit op het fietspad. Kijkend naar mijn schaduw probeer ik wat correcties in mijn houding aan te brengen zodat ik wat mooier op de fiets zit.
Als ik daarover tevreden ben kijk ik naar andere details en ik zie mijn hoofd wat schudden op mijn romp. Dat ziet er uit alsof het niet helemaal vanzelf gaat en eigenlijk had ik dat ook al wel gevoeld.

Als ik over de resultaten in mijn schaduwspiegel tevreden ben, ben ik inmiddels halfweg. Het asfalt zoemt onder mij door; een geluid dat ik echt gemist heb. Aan het einde van de rit is het ook heerlijk weer eens de school in te fietsen en even na te genieten bij een kop koffie.

Vier uurtjes later zit ik al weer op de fiets voor de terugweg. Het is nog steeds heerlijk winterfietsweer en ik probeer het tempo erin te houden. Als ik thuis om ben ik tevreden en vooral blij met deze eerste tochts sinds de hand!
En de hand zelf ...... laat zich zo goed als niet voelen!