Ik grijp de verjaardag van mijn schoonvader aan om eens op een andere manier naar school te fietsen. Dat heb ik gisteren beslist, maar toen en ook nu nog niet, weet ik nog niet hoe koud het eigenlijk is vandaag.
Om een uur of elf kleed ik me lekker warm aan. Ik stap op mijn fiets en zwaai de familie uit. Ik weet dat ik tegenwind heb, maar wat zal daar nou helemaal last van hebben.

Heb echter nooit beseft dat tegenwind met deze kou een extra handicap is; je adem wordt namelijk nogal afgesneden en bepaalde aan de wind blootgestelde ledematen worden steeds kouder.

Al snel heb ik de Vliet gevonden. Het tempo is heel behoorlijk en volgens mijn berekeningen zal ik ruim op tijd op school zijn. Naarmate de tijd verstrijkt, waait de wind harder en slaat mijn hart sneller; de conditie is niet helemaal op orde zo vroeg in het jaar. Het tempo zakt en het ruim op tijd wordt van gewoon op tijd tot net op tijd.

Mijn nieuwe Garmin Edge 500 wijst mij heel behoorlijk de weg. Geen navigatie via een kaart, maar wel duidelijk aangegeven waar je iets anders moet dan recht door.

Vanaf het begin van Leiden tot het einde van Leiderdorp is het nog een beetje beschut, maar als ik de A4 oversteek en het weiland in duik, wordt ik vol door de wind gegrepen. Met een iets lager tempo trap ik gestadig door, af en toe de aanwijzingen van mijn Edge negerend.
In Roelofarendsveen is het weer bekend terrein. Door het dorp tot Nieuwe Wetering waar ik voor de weg langs de Ringvaart kies.

Vandaag begrijp ik waarom Berto gisteren zo'n hekel had aan die weg. Met de snerpend koude wind van rechtsvoor, biedt de Vaart geen enkele beschutting; niet tegen wind en zeker niet tegen kou. De wind geeft mijn wangen kleur.

Ik ben blij dat ik na een kilometer of acht bij Aalsmeerderbrug de brug over kan en enigszins in de luwte van de Aalsmeerse Bourgoisie huizen kan fietsen.
Ik stop even om naar school te bellen. Mijn LIO (Leraar In Opleiding) zal al wel op me zitten te wachten en het is ook zo lullig om dan niets van je te laten horen. Maar mijn handen uit mijn handschoenen en het beroeren van mijn telefoontoetsen, waardoor mijn blote handen net iets te lang zijn blootgesteld aan de ijzige wind, is niet het beste idee dat ik vandaag heb. Mijn handen worden ijskoud en het hernieuwde beschermingsritueel van de handschoen heeft geen effect.

Met koude handen, inmiddels behoorlijk koude voeten en ijzige wangen rijd ik de laatste kilometers naar school. Ik ben blij dat ik er ben, neem een kopje koffie, eet wat uit mijn voorraad en ga les geven.

Na een paar uurtjes les geven is het tijd huiswaarts te gaan. De wereld is niet eerlijk verdeeld. Bijna 65 km tegenwind gehad en maar 20 km met de wind mee. Relaxed trap ik mijn pedalen in de rondte. Bij De Kwakel zie ik de temperatuur (-4) wat ongetwijfeld niet de gevoelstemperatuur is. Ik vervolg de voor mij bekende weg en nog voor donker ben ik weer thuis.