Mijn moeder is jarig, dus dan is het feest. Zo begint een nummer dat ik vroeger heb geschreven. Eerder deze week heb ik al besloten dat het dan fietsfeest is. Op de fiets op verjaarsvisite en met de trein terug.

En vandaag is het dan zover. Om even over negen rijd ik weg uit Ter Aar. Het is nog droog en de wind blaast mijn kilometerteller omhoog. Af en toe even draaien en keren om dan vol in de wind te rijden, maar het gemiddelde zakt nooit onder de 26.

Via Woerdense Verlaat en de zuwe rijd ik aan op het station van Breukelen. Onder het station krijg ik het aan de stok met onvoorzichtig overstekende voetgangers. Mensen denken soms dat er niets aan komt als ze niets horen en wee je gebeente dat je er als fietser iets van zegt. Opeens hebben ze dan wel goede oren!

Weer eens verbaas ik me erover dat ik aan het begin van vorig fietsjaar de brug bij Breukelen slecht verteerde. Omhoog nauwelijks terugschakelend en in de afdaling stevig bijschakelend zoef ik even later stijlvol Breukelen binnen.

Over het marktplein richting de brug over de Vecht en aan de andere kant het leuke weggetje richting Loenen aan de Vecht. Nog voor ik Loenen bereik draai ik rechtsaf om de plassen over te steken.
Inmiddels daalt de regen gestaag op mij neer en ondanks mijn speciale kleding word ik langzaam nat. Maar op de één of andere manier deert dat me niet vandaag.

Dwars door Hilversum en hierna het Gooi doorkruisend kom ik steeds dichter bij de Stichtse brug. De klim van de brug en de afdaling gaan als een speer. De 5 km waar de brug in zat was de snelste vijf km van de dag (binnen 9.30 min).

De Stichtse kant, Almere Hout, de golfbaan en in de zomer ongewtijfeld nog meer moois schieten aan mij voorbij tot ik over de draagbrug de bewoonde wereld weer inrijd.

Even later sta ik druipend op de drempel van mijn moeder en zij op de drempel van een nieuw jaar. Gefeliciteerd!