Ook deze zaterdagmorgen gaat om kwart voor zes de wekker. Ik lig een beetje te doezelen en luister naar het getik van de regen op het dak zonder te beseffen dat ik er straks in zal rijden.
Ik ga eruit, kleed me aan en maak een ontbijt. Ik stop wat proviand in de zakken van mijn shirts en ik ga op weg. Voor mijn doen ben ik vroeg op de club, namelijk drie minuten voor vertrektijd.

We rijden eerst even langs George die zijn regenjack op zijn auto heeft laten liggen (zou die dat nodig hebben?) en pikken vervolgens op weg naar Leiden Bart op. De eerste kilometers van de dag rijd ik op kop met George en wij zijn zo'n beetje de enigen die redelijk schoon in Leiden aankomen.

Bij Swift sluiten nog een paar mensen aan en vanaf de wielervereniging wordt er gelijk vol gas weggereden. Gemopper in de groep is het gevolg.
We worden onderweg getrakteerd op wind en regen, regen en wind en ook nog een beetje regen. Veel fietsers staan aan de kant van de weg om banden te verwisselen. Dat zie je vaker met dit weer en ook ons zal deze ellende vandaag niet bespaard blijven.

Maar voor de bandenellende even een moment aandacht voor de vriendelijk- en vredelievendheid in de groep. Bij en na het oversteken wordt er niet gekeken of de groep bij is. Als de vier die wel voor het verkeer langs zijn geglipt niet echt wachten is het rebellie. De tweede groep weigert extra vaart te maken om aan te sluiten tot een grote sterke fietser naar voren fietst en zich voor de koplopers gooit, die daardoor vol in de remmen moeten en vervolgens eieren voor hun geld kiezen en zich af laten zakken in de groep.
Eén van de voormalige koplopers krijgt kort daarop een lekke band. Hij zegt zich te redden en ons wel in te halen, dus de groep rijdt door??? Een paar kilometer verderop is er in de groep een lekke band. Achterin wordt weer aangesloten en meteen door dezelfde voormalig koploper weer lek gereden. Ondanks een poging van Sjaak om de aandacht te trekken rijdt de groep door. Ik laat me met Sjaak afzakken om Bob op te vangen en even later rijdt Sjaak lek.

Bob, de voormalig koploper sluit aan en als Sjaak de band weer op orde heeft zetten we de benen vol op de pedalen, de handen in de beugels en met de wind in de rug vliegen we door het Zuidhollandse land.
De eerste van de groep die ons tegemoet komt rijden is Ton en even later staat ook Berto ons op te wachten. En met vijf man zijn we sterk genoeg om weer naar de 'saamhorige' groep terug te rijden.

Er worden in zo'n groep allerlei redenen verzonnen om niet te wachten, maar de allerbeste was dat ik nog niet gefietst heb dit jaar en dan maar niet mee zou moeten gaan. Dan weet je pas echt wat je zegt!

In de volgende 25 km blijft de groep redelijk bij elkaar al wordt er niet echt achterom gekeken of iedereen het kan volgen. (Eén van de redenen waarom iemand bij Woerden niet met ons verder gaat).
De koffie staat klaar in Woerden en daar blijkt het slagveld compleet. Zwarte gezichten en wat dies meer zij samen aan de koffie en uiteindelijk wachten op één van ons die in de aanloop naar de koffie lek was gereden.

Ik verbaas me met enig cynisme over het feit dat er nu wel gewacht wordt, maar ben sociaal genoeg om ook te wachten.
Even later gaan we weer op pad. Ik fiets op een gegeven moment even vooruit om een foto te maken.

Ik wil nog een close-up maken, maar helaas is de groep te snel voorbij. Ik heb me iets verkeken op de snelheid, dus de groep raast voorbij. Ik moet weer op gang komen, maar met een snellle achtervolging kom ik steeds dichter bij de groep, tot ik in een bocht me achterwiel voel wegschuiven: lekke band. Ik blijf overeind en weet ondanks de zachte band tot achterin de groep te rijden, waar ik de rest tot stoppen kan overtuigen.

De bandenwissel is niet de beste uit mijn leven. Met mijn natte handen krijg ik uiteindelijk de band er niet meer om, maar wordt uit mijn lijden gered door George. Ik zit nog niet echt op de fiest of de groep gaat al. Door een compleet verkeerde versnelling val ik stil en als ook mijn cadansmeter blijkt aan te lopen moet ik ook nog eens afstappen om dat in orde te maken. Met de harde wind in mijn gezicht zie ik de groep langzaam kleiner worden.

Weer een lange achtervolging. Gelukkig rijden we regelmatig lek zodat ik nadat ik bij de groep ben een paar keer kan uitrusten. Na 90 km Zoetemelk Classic hebben we 10 lekke banden gehad.

Het weer is al helemaal niets en als je maar in beweging blijft valt het nog wel mee, maar dat steeds stilstaan en wachten in de regen maakt je lichaam niet soepeler en het fietsen niet gezelliger.

Vlakbij De Hoef kondigt het einde zich aan. Na een grote knal rijd ik opeens op mijn velg. Door het geluid waar dat mee gepaard gaat hoef ik niet te roepen.
George wil niet lang wachten en schiet gelijk te hulp. Als de nieuwe band in de velg ligt gaat de groep verder. Wij hebben immers al besloten vanaf De Hoef naar huis te rijden.
Ik heb geen patroon meer. Ton schiet te hulp en pompt met alle kracht. Het pompen komt ten einde met een knal en een zichtbare scheur in de buitenband.
Ik bel Sandra. Zij is in de buurt en komt mij halen. Ton en Berto houden mij nog even gezelschap, maar fietsen dan door. Zij kunnen tocht niets meer doen.

Op een bankje zit ik alleen te wachten tot ik Sandra's auto zie verschijnen. De smerige fiets wordt in de achterbak gehesen; een plek waar hij niet hoort.