Het is vakantie en donderdag. Een goede reden om naar de club te gaan voor een lekker fietstochtje. Het zonnetje schijnt, maar het waait hard en de wind is vooral koud.

Met vijfentwintig man vertekken we om negen uur vanaf het clubhuis. Ik rijd op de tweede rij in de groep aan de buitenkant, dus ook in de wind. De lekke banden van Berto komen even ter sprake en ik krijg wat meer inside information over de oorzaak. Maar praten over lekke banden is de duivel verzoeken en zo gebeurt het dat ik na 11 km aan de kant sta met een lekke band. Gelukkig voor en er ligt vrij snel een nieuwe band om nadat er drie keien uit de band zijn verwijderd. Ik sluit nu achteraan in de groep en de tocht door de polder is ondanks de wind vrij relaxed.

Ik kom tot de ontdekking dat ik deze zomer tegelijkertijd met Ed (begeleider bu Cycle Tours) in de buurt van Alpe d' Huez zal zijn. Altijd leuk om te weten en misschien zelfs leuk om samen te fietsen. Het is nog ver weg, dus we zien nog wel.

We drinken koffie bij de Punt in Baambrugge. We hebben niet gebeld, dus het duurt even voor iedereen twee keer koffie heeft en zo we hebben een lange koffiestop.

Bij De Punt moet ik altijd aan mijn vader denken. Hij woonde nog niet zo lang in Abcoude, maar had in deze kroeg toch al een plaatsje veroverd. Zo was hij elftalleider van het kroegelftal. Het ging meer om de gezelligheid dan om het voetbal en zo was mijn vader op zijn best. Mijn vader overleed (in 1981) vlak na een groot toernooi. Eerst leek het wel of hij spoorloos was. We belden stad en land (en ook De Punt) af waar hij was, maar hij was letterlijk niet meer. Vandaag besef ik pas dat we waarschijnlijk nooit zijn laatste kroegvrienden hebben laten weten dat hij er niet meer was. Er was ook niemand van zijn elftal op de begrafenis. Als we wegrijden, kijk ik in gedachten nog één keer om: Dag Papa.

We rijden richting het Amsterdam-Rijnkanaal om daar te genieten van de wind in de rug. Dan lijkt het weer wel heerlijk en is het net of we de hele wereld aankunnen. Bij Breukelen raken we het spoor even bijster en na draaien en keren vinden we weer snel de goede weg. In de hergroepering kom ik opeens op kop te rijden en dat vind ik eigenlijk wel lekker; even iets meer energie. Het grootste deel dat we voor de boeg hebben is wind mee. We hoeven maar een paar stukken tegen de wind in te knallen en die wind is dan opeens vervelend, koud en krachtig.

We gaan achter Noorden langs en vervolgens over het fietspad door het weiland naar Zevenhoven. Met de wind in de zij is het redelijk te doen en vanuit Zevenhoven rijden we met de wind in de rug rechtstreeks naar Ter Aar. Ik word als het ware thuisgebracht en buig af bij de groep en om nog even langs Van Eijk te gaan voor een wielupdate.

Zoals gewoonlijk word ik daar snel en vakkunduig geholpen en rijd ik slagloos huiswaarts. Lekker douchen en ik ben weer helemaal het mannetje.