Vijf uur zondagochtend en een wekker die gaat. Dit kan niet waar zijn!
Het is wel waar. Vandaag rijden we een toertocht ter ere van de Giro en we moeten tussen 7 en 8 (liefst 7 uur dus) starten. Om kwart voor zes schuiven Berto, Edwin en Corné binnen. Ton is niet van de partij, want zijn blessure speelt hem nog steeds parten. Gisteren hadden we nog goede hoop omdat het herstel afgelopen week sneller ging, maar twee dagen achter elkaar fietsen is op dit moment gewoon nog te veel. We hopen dat Ton snel herstelt.

We stuiten al snel op een probleem. Edwin heeft geen bescheiden binnen gekregen. Even later blijkt dat hij door een communicatiestoring niet ingeschreven is. Gelukkig is Ton al wakker, of net wakker door de SMS van Berto en heet Edwin voor vandaag Ton nadat hij Ton's startpapieren heeft opgehaald.

We zetten de auto in Amstelveen en fietsen op ons gemak langs het spoor en door het Amsterdamse Bos naar het stadion. Daar zoeken we de start op en gaan op weg voor een rondje Amsterdam. Een bijzonder rondje, want de route is afgezet voor ons (of eigenlijk voor de profs gister), dus we hebben geen last van stoplichten.

Olympisch Stadion, Stadionweg, Apollolaan, Hobbemakade, Ceintuurbaan, Wibautstraat, Weesperplein, Weesperstraat, Waterlooplein, Amstel, Vijzelstraat, Vijzelgracht, Weteringcircuit, Stadhouderskade, Mauritskade, Linnaeusstraat, Middenweg, Kruislaan

Het gaat gelijk weer als een gek. De maximum snelheid van vandaag wordt in dit rondje Amsterdam neergezet. Berto en ik doen het iets rustiger aan dan Corné en Edwin, die we pas bij de eerste controlepost terugzien. Wij zoeken ons eigen tempo en, het wordt bijna een saai verhaal, dat is een tempo dat veel mensen goed kunnen volgen. De sliert fietsers achterons wordt langer en langer tot we wel een man of 60,70 op sleeptouw hebben.
Het eerste stuk van de route is met de wind in de rug, redelijk makkelijk fiesten dus. We gaan langs het Amsterdam-Rijnkanaal, maar gelukkig een stuk dat we met de club vrijwel nooit rijden.

Na een kilometer of wat verlaten we het kanaal en rijden door de polder naar Baambrugge. Inmiddels is de wind niet meer volkomen in de rug. Via bekende wegen komen we bij de controlepost in het mooie gebied tussen Wilnis en Breukelen. Hier herenigen we ons met Corné en Edwin. We vervolgen onze weg en al snel vormt zich achter ons de welbekende sliert. We rijden noordwaarts richting Zevenhoven door het weiland met de wind op kop. Rustig stampen we door.
Bij Zevenhoven nemen we afscheid van Berto, hij heeft de komende nacht nachtdienst, dus gaat nog even slapen. De wind is ons inmiddels een stuk minder gunstig gezind. Ons tempo zakt iets. Langs de ringvaart voel ik met Berto mee, die een hekel heeft aan dit water; altijd wind.

Inmiddels hebben we zo'n 80 km gereden en even voel ik de rit van gister in mijn benen. Ik wil me laten afzakken in de groep, maar behalve Corné neemt niemand over. Ik laat een gat vallen, maar ze blijven nog steeds achtermij en uit de wind rijden. Als ik uiteindelijk bijna de remmen dichtknijp wordt de hint begrepen en kan ik een plekje in de luwte zoeken om even te herstellen.

Ik praat wat en van praten krijg je een droge mond, dus koffietijd. Ik rijd naar voren in de groep en overleg even met de anderen en in Oud Aade, bijna in Leiderdorp, stoppen we voor koffie.

De stemming is goed in het bruine café met ouderwetse standaarden. De overwegend mannelijke klanten hebben pret en dat vooral na een bezoek aan het toilet. Edwin neemt polshoogte en komt met een grote glimlach op zijn gezicht naar buiten. Anderen komen alleen even binnen om hun handen te wassen: een echt ouderwets toilet voor maar € 0.35 en voor ons als koffiedrinkende gasten zelfs gratis.

De wind wordt wat sterker, of wij worden wat minder sterk. We krijgen weer nieuwe volgers en worden af en toe ingehaald door een groep. We zien al een tijdje een groep voor ons rijden met ongeveer dezelfde snelheid en we besluiten er naar toe te rijden. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want zelfs met een snelheid van 35+ komen we niet echt dichterbij. Als ik uiteindelijk aansluit en omkijk zie ik dat ik iets te overmoedig ben geweest. Ik laat me weer zakken naar Edwin en Berto en even hebben we een slecht moment: aan gort gereden zonder enig resultaat. Maar als er een groep voorbij komt die niet zo hard lijkt te rijden sluiten we aan. Met de nadruk op niet zo hard lijkt... Want we knallen met ruim 30 met de wind pal op kop langs de ringvaart. Het gaat goed tot Cruqius, daar strooit een gevaarlijke oversteek en verkeerslichtverwarring roet in het eten. We rijden niet al te lang alleen, maar hebben weer snel een groep achter ons.

We hebben inmiddels ruim 100 km op de teller staan en de benen willen nog steeds. We gaan door Vijfhuizen via het bekende fietspad naar Hoofddorp, waar we langs de noordkant deze plaats passeren. eindelijk zijn we even onder elkaar, alleen wij drie en verder niemand.

Als we richting Rijsenhout rijden komt een 737 van de KLM over ons heen. Dat zou Sandra wel eens kunnen zijn en voor de zekerheid zwaai ik naar haar. Uit reconstructie later op de dag zal blijken dat het inderdaad haar vliegtuig was, dus ik ben blij dat ik heb gezwaaid. Van rechts komen groepen aansluiten. Zij rijden de 100 km blijkt bij navraag. We rijden even lekker mee in zo'n groep, maar als het tempo wat zakt rijd ik voor ik het weet weer op kop. Langs de ringvaart richting Aalsmeer met tegenwind en 30 op de teller.

We rijden langs de N201 tot aan de veiling. Ik sluit nog net aan bij een groep snelheidsduivels. Ik kan niet lang genieten van deze meevaller, want de laatste verzorgingspost waarschuwt voor de hongerklop waardoor we de aangeboden banaan niet af kunnen slaan en even een moment van bezinning pakken. Er speelt een vrolijk draaiorgel. Mijn meezingen wordt beoordeeld als niet intensief genoeg gefietst hebbende. Dergelijke opmerkingen krijgen mij niet stil Ik weet beter.

Vanaf de N201 is het niet ver meer naar Amstelveen. We rijden daar via de spoorbaan naar het Amsterdamse Bos en krijgen hier een rondrit aangeboden namens Le Champion. Helaas moeten we hem wel zelf fietsen, maar gelukkig is de bepijling uitstekend.

we missen de videocamera omdat we niet op het fietspad rijden, maar vinden een video-opname niet belangrijk genoeg om terug te rijden. Bij het stadion is het feestelijk. We genieten hier even van en rijden dan weer langzaam terug naar de auto's.

We stoppen voor nog één drankje bij All Sports, waarna we snel huiswaarts gaan om op TV echte fietsers te bekijken.