Eén minuut voor acht, ik schrik wakker en besef gelijk dat Ton op me zit te wachten bij de club, Hij maakt zich nu nog niet ongerust, want het is immers nog geen acht uur en gewoonlijk ben ik stipt op tijd en geen minuut te vroeg. Ik bel hem direct en hij zegt naar mij toe te komen fietsen. Snel kleed ik me om en ben, in ieder geval qua kleding, klaar als Ton in de achtertuin opduikt.
Even overleggen wat we gaan fietsen en al snel besloten een rondje Wassenaar te fietsen. Normaal fietsen we dan eerst naar het zuiden en dan richting kust. Eigenwijs als wij zijn, fietsen we eerst naar het westen. De wind blaast behoorlijk in onze richting en het is dan ook stevig doortrappen. Toch kunnen we jet niet laten om bij Woubrugge in te haken bij een brommertje. De dames op de brommer hebben oog voor de omgeving en de bestuurster wijst de achteropzitster regelmatig op al het moois om hun heen. Als ze echter even te lang haar gashendel loslaar om wel heel veel aan te wijzen brullen we “Gas blijven geven”. Ze gehoorzaamt netjes en het tempo gaat weer omhoog. Helaas kiest het gemotoriseerde verkeer al voor Hoogmade het hazenpad, in dit geval het fietspad naar links.
Zo zonder windvanger valt het toch niet mee. Voor Leiderdorp gaan we de polder in over het beruchte kasseienpad. Hortend en stotend komen we bij de rotonde waar we naar links mogen. We rijden dwars door Leiden waar we soms worden misleid door naar elkaar wijzende richtingaanwijzers. Op de vraag: “Hebben we u ooit de verkeerde kant opgestuurd?” van de ANWB wordt voor eens en voor altijd een duidelijk positief antwoord gegeven. Na veel draaien en keren komen we dan eindelijk uit achter Leiden en laten ons via een prachtig fietspad richting Wassenaar leiden.
De koffiestop is bij Meijendel. De bediening is al even uit de tijd als de geblokte kleedjes op de tafeltjes. Maar desondanks worden we vriendelijk en snel geholpen. Naast ons zit een hele club en we ontkomen niet aan de gedachte dat dit wel een wandelclub moet zijn. Op mijn vraag of dit de club is waar Jasperina de Jong ooit over zong (de wandelclub) komt een ontkennend antwoord. Ze zijn bij elkaar om bloemen, planten en dieren te bewonderen.
Als we even later onze weg vervolgen zien we al snel onze faunalogen stilstaan bij een in onze ogen normale plant. Het fototoestel op statief lijkt het tegendeel te bewijzen. We rijden nog even zuidwaarts tot we bij Scheveningen weer naar het oosten draaien.
Even overleggen wat we gaan fietsen en al snel besloten een rondje Wassenaar te fietsen. Normaal fietsen we dan eerst naar het zuiden en dan richting kust. Eigenwijs als wij zijn, fietsen we eerst naar het westen. De wind blaast behoorlijk in onze richting en het is dan ook stevig doortrappen. Toch kunnen we jet niet laten om bij Woubrugge in te haken bij een brommertje. De dames op de brommer hebben oog voor de omgeving en de bestuurster wijst de achteropzitster regelmatig op al het moois om hun heen. Als ze echter even te lang haar gashendel loslaar om wel heel veel aan te wijzen brullen we “Gas blijven geven”. Ze gehoorzaamt netjes en het tempo gaat weer omhoog. Helaas kiest het gemotoriseerde verkeer al voor Hoogmade het hazenpad, in dit geval het fietspad naar links.
Zo zonder windvanger valt het toch niet mee. Voor Leiderdorp gaan we de polder in over het beruchte kasseienpad. Hortend en stotend komen we bij de rotonde waar we naar links mogen. We rijden dwars door Leiden waar we soms worden misleid door naar elkaar wijzende richtingaanwijzers. Op de vraag: “Hebben we u ooit de verkeerde kant opgestuurd?” van de ANWB wordt voor eens en voor altijd een duidelijk positief antwoord gegeven. Na veel draaien en keren komen we dan eindelijk uit achter Leiden en laten ons via een prachtig fietspad richting Wassenaar leiden.
De koffiestop is bij Meijendel. De bediening is al even uit de tijd als de geblokte kleedjes op de tafeltjes. Maar desondanks worden we vriendelijk en snel geholpen. Naast ons zit een hele club en we ontkomen niet aan de gedachte dat dit wel een wandelclub moet zijn. Op mijn vraag of dit de club is waar Jasperina de Jong ooit over zong (de wandelclub) komt een ontkennend antwoord. Ze zijn bij elkaar om bloemen, planten en dieren te bewonderen.
Als we even later onze weg vervolgen zien we al snel onze faunalogen stilstaan bij een in onze ogen normale plant. Het fototoestel op statief lijkt het tegendeel te bewijzen. We rijden nog even zuidwaarts tot we bij Scheveningen weer naar het oosten draaien.
We zijn weer in de bebouwde kom. We rijden, gelukkig via fietspaden, door Scheveningen, den haag en Voorburg. Nog voor de A12 gaan we noordwaarts. Gelukkig missen we niet het fietspad bij Leidschendam. Door het groen rijden we richting Stompwijk. Ton en ik weten allebei waar we zijn, maar kennen toch niet echt de weg. Dat blijkt maar goed te zijn, want daardoor kiezen we niet gebaande paden, maar komen door een supermooi omgeving. Het natuurgebied Oude Aa was voor ons tot vandaag onbekend terrein. De vraag is of we daar met z’n allen moeten gaan fietsen of dat we het een beetje onontgonnen fietsgebied moeten laten. Voor beiden is wat te zeggen.
Nadat ik een foto heb gemaakt sprint ik naar Ton toe. Ik word achtervolgd door een hond die rare sprongen maakt. Mijn liefde voor de zogenaamd trouwe viervoeter wordt hierdoor niet gevoed. Ton wijst vanaf Hazerswoude de weg. Hij kent het hier beter dan ik. We komen vlak achter het station bij Alphen uit en ik besluit met Ton mee te rijden en maar gelijk kaas voor Sandra te halen. Ik betreed de markt met mijn racefiets, het kaasmeisje vraagt zich af hoe ik de kaas meeneem. Tijdens het wachten zeg ik Ramon gedag. Ik reken af en met de kaas in mijn achterzak rijd ik naar huis. Ik zet mijn fietsin de schuur en beëindig daarmee de voorlopig laatste tocht door ons vlakke land. Maandag op vakantie en dan wat delen Frankrijk per fiets verkennen.
Ter Aar
Woubrugge Hoogmade Leiderdorp Leiden Oegstgeest Leiden Wassenaar Scheveningen Den Haag Voorburg Leidschendam Stompwijk Benthuizen Hazerswoude-Dorp Oude Aa Alphen aan den Rijn Ter Aar