Ik rijd na mijn vakantie voor het eerst weer naar de club. Zoals gewoonlijk ben ik precies op tijd. Bijna nog voor ik zit staat iedereen op. We rijden weg richting Ter Aar. ik rijd naast Mirjam en we wisselen onze vakantieverhalen uit. We komen aan de overkant van het kanaal langs ons huis en draaien even later de Kerkweg in Ter Aar in. Via Zevenhoven, Noordsche Dorp, en de Woerdense Verlaat rijden we naar Breukelen. In de smalle straatjes maak ik niet helemaal de goede keuze en moet al mijn stuurkunst aanwenden om niet in aanraking te komen met de aanwezige Amsterdammertjes. Een aanraking die dan waarschijnlijk in mijn nadeel was afgelopen.

Over het bruggetje in Breukelen gaan we naar rechts, waar we eigenlijk meetsal naar links gaan. Ik zit meteen iets alerter op de fiets, want dit wordt waarschijnlijk een nieuwe clubrit voor mij. We rijden met de Vecht aan onze rechterhand.

Even later worden we verrast met het uitzicht op kasteel Nijenrode, vooral bekend door de Business School die hierin gevestigd is. Ik ben er ooit eens binnen geweest en alles daar straalt 'Grande Allure' uit. Je weet dat je daar op een universiteit bent, maar waant je bijna een moderne kasteelheer. Dit moet wel een bijzondere ambiance zijn om in te studeren.

We gaan al snel linksaf en rijden langs de zuidkant van de Loosdrechtse Plassen. We rijdne door het agrarische deel van Utrecht, maar al snel nadat we A27 zijn overgestoken (gelukkig wel via een viaduct) komen we in het meer beboste deel van de provincie. Na Den Dolder rijden we langs Vliegbasis Soesterberg. Hier denk ik terug aan de toertocht van de Giro in Utrecht. Ik wijs een fietsgenoot op de landingsbaan en vertel het bijbehorende verhaal. Daarna rijden we langs een hele serie oude kazernes.

Veel fietsers hebben een eigen verhaal bij de kazernes. Een enkeling is hier gelegerd geweest, maar de militaire uitstraling roept bij veel voormalig dienstplichtigen herinneringen op. Ik luister, maar kan niet meeparaten. Ik ben uit zo'n bijzonder jaar dat in zijn geheel is uitgeloot; niet in dienst, niet eens gekeurd. Ik was één van de velen die voordeel hadden bij het verlagen van de dienstplicht halverwege de zevetiger jaren. En dat was maar goed ook. Als iemand in die tijd ook maar het idee had dat hij me kon commanderen riep hij een Theo op die direct zijn kont tegen de krib gooide. Dat zou me ongetwijfeld vele weekenden op de kazerne, of erger, gekost hebben. Ik was er destijds niet zo rouwig om. En nu. . .  ik heb niet het idee dat ik iets gemist heb omdat ik geen militair ben geweest.

 

Via Leusden komen we weer in een wat landelijker gebied en al snel is het koffietijd. Iedereen twee koppen koffie duurt altijd wel even. We zitten met z'n allen aan één lange tafel, tenminste, op één iemand na dan: die zit alleen aan een tafeltje. En hij fietste ook al de hele weg alleen. Maar dat schijnt zijn eigen keuze te zijn en als we op de terugweg wat bekendere grond zullen betreden, zal hij ook bij ons wegrijden. Niet echt iemand met een clubgevoel.

Het eerste deel van de terugweg gaat over dezelfde weg als heen. Dat levert achter in de groep al wat gemor op, want dat is tegen de principes. Ik ken hier de weg niet goed, dus ik volg gewoon. Mirjam is na de koffie naar voren opgeschoven en ik rijd nu naast Piet.

Als we de heenwegroute hebben verlaten komen we op een stuk met veel verkeerslichten, wat weer tot protesten leidt. . . en de gekozenw eg in Utrecht leidt bijna tot een scheuring in de groep. Ik wacht steeds maar af en heb inwendig de grootste lol om deze onderlinge schermutselingen.

Door al dit gedoe rijden we meer dan door menigeen was gepland. Iedereen weet waar het fout is gegaan. Als ik iedereen moet geloven is het wel op heel veel plekken misgegaan! Maar als we bij Woerden zijn, hebben we bekend terrein onder de wielen en gaan we rechtstreeks op huis aan. We worden nog even opgehouden door een lekke band, maar als dit euvel verholpen is rijden we met gezwinde spoed terug naar Alphen. Onderweg nemen we af en toe afscheid van iemand en bij de Rijnbrug ga ik rechtdoor. Ik kijk om en zie dat Dick dezelfde weg neemt. Tot de Zegerbrug rijden we samen op en de laatste twee-en-een-halve kilometer rijd ik alleen terug naar huis. Om twee uur stap ik weer binnen. Dan snel douchen, want er moet nog wel het één en ander gedaan worden voor Melissa's verjaardag morgen.