Om kwart voor zeven vult mijn woonkamer zich langzaam. Vullen is een groot woord, want met twee medefietsers, Mirjam en Ton, is het afgelopen. We drinken een kop koffie en gaan op weg naar het Olympisch Stadion in Amsterdam. We parkeren de auto bij het bezoekerscentrum van het Amsterdamse Bos en fietsen even warm richting stadion. We hebben ons nog niet ingeschreven, dus schrijven ons terplekke in en nemen plaats in de groep die wacht op het startschot. Met een doffe knal wordt de menigte weggeschoten en met een slakkengang fietsen we het stadion uit.

We zijn weer snel terug bij de auto, laten deze links liggen (of staan zoals je wilt) en rijden eerst langs de bosbaan en daarna verder door het Amsterdamse Bos. We komen aan de zuidkant van het Bos uit en rijden richting Amstelveen. Bij het stoplicht op de kruising met de N231 komt de moraalridder in ons boven waardoor een menigte fietsers zich achter ons ophoopt. Als het licht op groen springt krijgen we de gevolgen van deze actie gepresenteerd. Wij aan kop van een grote groep dwars tegen de wind in. Toch heb ik geen spijt van de actie. Wij toerfietsers moeten gewoon de regels naleven, zeker als we in groepen rijden. Andere weggebruikers kijken vaak al, misschien wel terecht, met een schuin oog naar ons.

We rijden als het ware om Amstelveen heen en komen bij De Kegel uit waar we de Nesserweg oprijden. Langzaam komen we dichter achter de groep die we eerder door het stoplicht hebben moeten laten gaan en als we ze bijhalen genieten we even van de luwte van deze groep. Het tempo in deze groep ligt echter zo laag dat we al snel besluiten aan te haken bij een snellere groep. De 38 per uur vinden we niet zo fijn en al snel kiezen we ons eigen tempo. In de hierop volgende kilometers rapen we één voor één gelosten uit deze groep op. Ik snoef wat dat ik vandaag het Kopje zal opstuiven. Via De Hoef rijden we naar Nieuwveen en halen bij het zwembad, waar ik op de brug moet lossen, bij ter Aar oude herinneringen op (http://www.yourblogging.nl/index.php?ar ch_id=55). Als ik weer bij Ton en Mirjam aansluit lachen ze mij uit en herinneren mij aan mijn pochpartij over jet Kopje. Via industrieterrein Bovenland rijden we over de hondenuitlaatdijk langs de Langeraarse Plassen waar we hondenbezitters vriendelijk doch duidelijk laten weten dat we niet gecharmeerd zijn van hun loslopende honden. We steken over naar Rijnsaterwoude en stoppen op de jaarlijkse rustplaats voor een banaan, een reep en wat drinken. Via Leimuiden, waar we stoppen bij de (ons wel bekende) plaatselijke uitspanning voor een kop koffie, rijden we naar de ringvaart (Haarlemmertocht deel 1).

We worden bijgehaald door een groepje en sluiten aan. Ton en ik kijken op dat moment naar de mooiste benen die ik tot nu toe in het peloton heb gezien. Een prachtige egaalbruine tint, afgewerkt met het vocht van de regen die de benen een welhaast onwerkelijk glimmend aanzicht geeft. Ik kijk naar de rug van de bezitster van de benen en zie donker golvend haar gedrapeerd over een nat geworden, wit regenjack. Bij Rijsenhout gaan de benen rechtdoor en wij linksaf.

Door, of eigenlijk meer langs, Hoofddorp fietsen we richting kust over bekende wegen. Via een bekend stukje ringvaart (Haarlemmertocht deel 2) rijden we richting Bennebroek. Op de N206 kiezen we het glooiende fietspad aan de rechterkant van de weg. De omgeving wordt bomiger, het Kopje nadert. We rijden in Overveen keurig eerst langs de ene kant van de militaire weg om vervolgens via de rotonde op de andere kant te komen. Hier slaan we rechts af waar de weg al licht begint te stijgen. Zolang de stijging licht is, kan ik in de groep blijven, maar bij de tijdmeting wordt de weg steiler en mijn mindere klimmerskunsten komen eng duidelijk aan het licht. Ik moet eerst Ton laten gaan en zie even later Mirjam ook voorbijschuiven. Toch ben ik nog nooit zo snel boven geweest, dus ik ga toch met een goed gevoel de afdaling in. Wel voorzichtig, want vorig jaar was de natte weg, net zoals nu, bijna de oorzaak van een valpartij. Niet ver na de afdaling sluit ik weer aan bij Ton en Mirjam.

We kiezen ons tempo en gevolg door heel wat renners schieten we door Spaarndam. Een bijna valpartij valk voorbij het dorp waar we scherp links af moeten wordt vermeden en langs het Noordzeekanaal rijden we fris en fruitig richting Amsterdam. Met een groep achter ons aan worden we door een fotograaf op de gevoelige plaat vastgelegd voor we de stop bij Zijknaal C opschuiven voor een hapje en een drankje.

Nog een kilometer of vijftien naar Amsterdam. Eerst via kaarsrechte wegen dwars door het open veld om bij de Golfbaan de rand van het recreatiegebied op te zoeken. Snel er weer uit, onder de A200 door naar Zwanenburg. Met de wind in de rug langs de ringvaart (Haarlemmertocht deel 3) naar Lijnden waar we de ringvaart verlaten om even later evenwijdig aan de ringvaart, maar anderhalve kilometer zuidelijker de Schipholweg richting Schiphol te nemen.  Voorbij het IBIS draaien we naar links om via Nieuwe Meer weer naar het stadion te rijden.

Voor het stadion maak ik tempo, zodat ik in het stadion(op de gladde tartanbaan) niet hoef te versnellen. Ik poseer me mooi op de fiets voor de fotograaf en zie Ton onderdoor komen. Dat kan ik niet over mijn kam laten gaan en met een ultieme krachtsinspanning druk ik mijn wiel net voor Ton over de streep, maar we waren zo dicht bij elkaar dat de tijdwaarneming voor ons allebei dezelfde eindtijd (13:16:05) registreerde.

Snel naar de auto en naar huis, waar we na een kop koffie ieder de zondag op onze eigen manier invullen.