|
Het gebeurt niet zo vaak, maar het lijkt er nu toch sterk op dat de overheid een vooruitziende blik heeft gehad m.b.t. fietsongevallen. De betreffende ambtenaren vonden het ongetwijfeld zielig dat ik zo vaak zou gaan vallen en hebben mij en andere fietsende weggebruikers met een dik, bijna niet te lezen (maar daarvoor zijn het ambtenaren) rapport willen waarschuwen. Het gaat in dit rapport om enkelvoudige fietsongevallen. Enkelvoudige fietsongevallen zijn die fietsongevallen, waarbij geen andere weggebruiker in het spel is, maar het ongeval veroorzaakt wordt door bijvoorbeeld een obstakel op de weg. Gebleken is dat circa de helft van de enkelvoudige fietsongevallen (mede) is gerelateerd aan één of meer infrastructuurgerelateerde factoren.
En dat klopt, kan ik je bij deze uit eigen ervaring meedelen: Uit het rapport: 'De infrastructuur kan een rol spelen doordat een fietser tegen een obstakel botst, uitglijdt door glad wegdek of uit balans raakt door oneffenheden of een voorwerp op het wegdek. Dit kan al dan niet vooraf worden gegaan door een koersfout waarbij de fietser van de weg raakt of tegen een obstakel botst. Infrastructuurgerelateerde fietsongevallen kunnen als volgt worden getypeerd (tussen haakjes percentage van het aantal enkelvoudige fietsongevallen in de steekproef)' 1. Van de weg afraken: I. Botsingen tegen trottoirbanden (14%) Uit mijn weblog van 24 april 2009 Klein Frans Rondje.Bij een rotonde is er opeens een trottoirband in het midden van het fietspad. ik heb deze niet gezien enr aak de band met mijn trapper. Als gevolg hiervan stuiter ik van mijn zadel af. Helaas met mijn beden aan twee kanten van de fiets. Ik loop wat ongemakkelijk door met de fiets tussen mijn benen en laat me uiteindelijk zwaar ademend met lichaamsdelen in mijn keel, die daar totaal niet horen in de berm zakken. II. Bermongevallen (7%) Uit mijn weblog van 18 april 2009 Amstel Gold Race.
Ik rijd voor mijn doen redelijk relaxed heuvel op en heuvel af. maar na 90 km maak ik een stuurfout en kom ik in de berm. Bij het uitsturen uit de berm gaat het fout en voor ik het weet rol ik over straat samen met mijn fiets. Mijn oude keeperstraining komt hier nog goed van pas, want ik rol weg en zo ben ik nauwelijks beschadigd. Ik loop even een stukje, want mijn ketting ligt eraf en ik voel een spier in mijn kuit trekken (het enige gevolg van de valpartij). 2. Ongevallen met glad wegdek en langsgleuven (17%) Uit mijn allereerste weblog, toen nog op Hyves
Vanavond heb ik ontdekt dat je op een natte rotonde voorzichtig moet doen. Met een gangetje van zo'n 35 sneed ik de rotonde op een professionele (tenminste dat dacht ik) manier aan. Voor ik het wist voelde ik het natte asfalt op plaatsen waar dat normaal niet hoort. Mijn fiets gleed nog sneller dan ik. Da automobilist achte me merkte lachend op (nadat hij gecheckt had of het ging) dat de val hem deed denken aan Rasmussen twee jaar geleden. De kroeggangers van de kroep op de kop van de rotonde zaten met hun rug naar de leuke barkeepster toe en keken mij lachend aan. Uit mijn weblog van 29 oktober 2010 Het einde niet gehaald
Rustig rijd ik van de 2 centimeter hoge stoep en verwacht gewoon door te kunnen rijden. Maar van het ene op het andere moment draait de wereld om mij heen. De stoep grenst aan een goot die door de bladeren onzichtbaar is. De goot is diep en dus een onneembare vesting voor mijn fiets. Ik voel dat ik ga vallen en probeer mijn been uit het pedaal te draaien. Dat lukt niet, zodat ik overgeleverd ben aan de aantrekkingskracht op een massa van 100 kilo. Mijn perspectief verandert in een milliseconde van verticaal naar horizontaal. Al tijdens het vallen ben ik blij dat ik een helm opheb, want vlak nadat mijn schouder de grond raakt, slaat mijn helm keihard tegen het steen. Ik kan de helm bijna horen kraken. Ik blijf even versuft liggen en hoor Meike roepen. 3. Botsingen tegen obstakels: Die heb ik gelukkig nog niet in mijn arsenaal
4. Hobbels, kuilen en voorwerpen op de weg waardoor fietsers vallen of sterk uit koers raken (6%) Uit mijn weblog van 15 december 2009 Onhandig fietsen
De weg is recht, dus sturen is geen kunst. Tenminste.... Ik voel een oneffenheid in de weg en mijn fiets doet niet wat ik wil. In een flits dringt het tot mij door dat vallen met deze snelheid op zijn zachtst gezegd niet leuk is. Even later maak ik hardhandig kennis met het asfalt. In een reflex probeer ik mijn zware lichaam op te vangen, maar daar is mijn arm/hand niet zo blij mee. Versuft lig ik op de grond, een eindje verder dan mijn fiets. Buiten wat schaafwonden en een pijnlijke hand lijken ik en mijn fiets niets te hebben. Ik kijk naar de weg, maar kan op het eerste gezicht niet ontdekken wat mij zo hard ter aarde wierp. Hoe suf kun je zijn? Met een gangetje van 30-plus op een rechte weg vallen zonder dat er een andere weggebruiker, of wat dan ook, in de buurt is. Met andere woorden: Soms ziet de overheid perfect wat er gebeurt.
|
| Nog geen reacties |
| Klik hier om een reactie te plaatsen |
| Routegegevens |