Als ik beneden kom en door de ramen naar buiten kijk, maakt mijn hart een klein sprongetje: het is vandaag echt fietsweer. Geen vorst meer aan de grond, geen regen, geen sneeuw: een dag om van te genieten. Ik maak mij n fiets klaar en eet vlak voor ik ga nog een broodje. Gert Jan pikt me op en samen rijden we naar Alphen. Bij Amigo staan vijf man te wachten: Ton, Mirjam, Berto, Edwin en Corné. Claus sluit even later aan en we overleggen met elkaar wat te doen. Ton geniet van dit proces en geeft aan dat bij onze vorige club de route beslist werd door één of twee man. Het wordt een rondje van een kilometer of zestig. De helft van de ploeg moet namelijk redelijk op tijd thuis zijn.

Met acht! fietsers gaan we op pad. Het is een unieke ervaring om voor half januari met acht gelijkgestemden door Zuid-Holland te rijden. Via Zwammerdam en Bodegraven rijden we richting Nieuwerbrug. We zijn getuige van de eerste lekke band van het jaar. Ton is de gelukkige. Claus schiet al snel te hulp en wat later stappen we weer op de fiets.  Bij Weijpoort gaan we naar rechts richting Driebruggen. We kruisen een spoorlijn, de A12 en weer een spoorlijn voor we afbuigen naar Oudewater.

Bij Oudewater overleggen we even over de koffie, maar we rijden door. Wat mij betreft kan zo’n tochtje van rond de 60 km ook makkelijk zonder koffie. Daarnaast moeten we rekening houden met de maximale eindtijd van de helft van de groep. Bij Hekendorp laat ik even de groep achter mij, zodat ik ze goed op de foto kan zetten.

Gert Jan kent dit proces niet en denkt dat ik opeens fanatiek ben geworden. Hij blijft in mijn  wiel en kijkt verbaasd als ik rechtop ga zitten om de foto te nemen. Bij Haastrecht vervolgens we langs de dijk om even later de Goudse Hout te verkennen. Goudse Hout “altijd lastig” met een stiekem bocht naar rechts waar drie van de acht een andere keuze maken. Als we even later bij elkaar staan stoppen we even om te fourageren. Ik denk dat ik het zonder eten red en laat mijn proviand in mijn zak.

In Reeuwijk verlaten Berto, Edwin en Corné de groep en buigen af naar Bodegraven. Wij rijden door naar Boskoop en nemen daar afscheid van Mirjam. De brug over de N11 brengt nog even de competitieve geest omhoog en we sprinten omhoog. Nu merk ik dat ik niet genoeg gegeten heb. Bij Alphen nemen we afscheid van Ton en(ik) heerlijk op een wafel kauwend rijden we terug naar huis.

De benen waren al weer wat beter dan vorige week.