Ik ben er al bijna aan gewend dat er om 10.10 uur leven in mijn achtertuin zichtbaar is op zondagochtend. Fietsers, die mij komen ophalen om gezamenlijk naar Amigo te gaan. Dat is ook een mooie tijd, want daar verzamelen we om 10.30 uur. Vandaag is het echter nogal vroeg. Om 10.00 uur staat Claus in de carport. We rijden een paar minuten later weg en komen iets later dan kwart over 10 aan bij Amigo. Ton en Mirjam zijn er al. We wachten op meer fietsers, een voor mij vrijwel onbekende ervaring. Zo zie ik eerst Leen en even later Jaap aankomen fietsen. Zij stellen zich voor, want zijn nieuw in de groep. Ik laat weten dat mijn benen het niet helemaal zijn vandaag, dus dat ik me liever niet op kop laat zien.

Ik rijd met plaatsgenoot Jaap in het laatste wiel. We zwaaien naar de ouders van Ton en nemen voor mij onbekende wegen door het illustere Alphen. Aan de Wetering weet ik weer waar we zijn; we draaien rechtsaf richting Woubrugge. In de bocht voel ik mijn achterwiel wegglippen. Het is weer zover: lekke band. Redelijk snel heeft de band woningruil gepleegd met de goede in mijn zadeltasje en we fietsen weer verder. Het natte wegdek is verraderlijk door de steentjes. Even voorbij Woubrugge rijd ik voor de tweede keer lek. Natuurlijk voel ik me schuldig, maar de steentjes die uit mijn band komen zijn zo maagdelijk wit, dat het haast niet dezelfde kunnen zijn als degenen die zorgden voor het eerdere ongemak. Deze band wordt met gezamenlijke inspanning vervangen.

We rijden naar het noorden, dus hebben de wind in de rug. Bij Leimuiden verandert dat en hebben we de wind op kop. Eigenlijk tegen mijn voornemen in doe ik daar wat kopwerk; door Bilderdam heen, langs het water en over het sluisje naar het Nieuwveens Jaagpad. Onze nieuwe medefietsers trekken het tempo omhoog. Wij volgen. Bij Uithoorn gaan we onder de brug door en vervolgens eroverheen. Een mooi fotomoment.

Een bezichting van de saaie binnenstad van Mijdrecht aleer we richting Wilnis fietsen. Dit pittoreske plaatsje zien we nauwelijks als we er doorheen rijden. We steken de N212 over, maken een rondje door het plassengebied en draaien via de Portengse Zuwe naar de Woerdense Verlaat.

Claus heeft een voorkeur voor De Meije, Ton en ik zijn geen fan. De wind is echter vrij gunstig en we kiezen voor De Meije. Ik draai als eerste de Hollandsekade op. Even later verlaten we het fietspad door het mooie natuurgebied en ik vind het tijd om wat te eten. Eigenlijk ben ik al te laat. Ik bengel samen met Claus wat achter aan de groep (beiden hebben daar een verschillende verklaring voor) en zie veel sneller dan verwacht de watertoren.

Vanaf hier is het altijd even langer dan je denkt naar Zwammerdam, waar we schuin tegen de wind in draaien. Het fietsen is wel eens makkelijker gegaan en ik zie hoe onze nieuwe medefietsers vol elan het tempo aangeven. Bij de Rijnbrug kiezen we allemaal onze eigen weg. Met de wind in de rug naar huis zou een makkie moeten wezen, maar de 30 km/uur is voor mij vandaag te hoog gegrepen. Als ik thuis kom heb ik een lekker gevoel. Ik heb even getwijfeld of ik zou gaan gezien mijn drukke schema, maar gelukkig heb ik mijn benen weer lekker rond laten draaien.