Nadat ik wakker ben neem ik eerst een heerlijke douche. Fris kom ik beneden voor het uitgebreide ontbijt. Koffie, jus d'orange, broodjes en allerlei soorten heerlijke zelfgemaakte jam.

Na het ontbijt duik ik achter de computer om even MSN-contact te hebben met Sandra. Vrij snel word ik weggekeken want de huishoudster moet ook haar werk doen.

Ik stap op de fiets en begin vol goede moed aan de tocht van vandaag. De eerste vijf kilometer gaan langzaam omhoog. Ik voel dat ik de benen niet heb vandaag.

Dan een lange geleidelijke afdaling alvorens na een kilometer of 18 weer omhoog te gaan. Maar wat gebeurt er? Mijn maag protesteert en vertoont krampen. Ik word warm en koud en wat ik ook probeer, de benen willen niet rond.

Ok, ik voelde me niet top vandaag, maar dat was toch geen enkele reen om niet te gaan fietsen. Nu, een uur later, merk ik dat je gewoon fit moet zijn. Ik fiets nog wat op het vlakke, maar zet, badend in het zweet, de fiets even later aan de kant. Wat nu?

Met de rustdag van morgen voor de boeg besluit ik met de trein naar Luxemburg te gaan en vandaar zo dicht mogelijk bij mijn B&B te komen. Morgen rust nemen en dan zien we wel verder.

Maar ik moet eerst naar bed en liften met fiets en al lijkt niet zo makkelijk, maar bijna de eerste auto die langskomt is een station met een aardige chauffeur die stopt en mij meeneemt.

Hij zet me af bij het station in Metz en speelt onderweg ook nog eens voor gids en laat me zo het bijzondere van Metz zien.

 

De trein in Frankrijk en Luxemburg is niet duur, de verbinding goed zodat ik om een uur of half twee in Manternach aankom. Dat is maar 5 kilometer van mijn B&B vandaan, dat moet toch wel lukken. Het is nog vrij steil omhoog naar mijn B&B waar mij een mooie kamer wacht.

Een half uur later rijd ik Berbourg binnen, volledig op en uitgepierd. Het lijkt wel of ik Alpe d'Huez heb beklommen... Ik kleed me om en ga op bed liggen. Om een uur of zeven wil ik wat gaan eten. Als ik weg wil gaan komt de dochter des huizes net thuis en zij vertelt dat er in dit dorp helemaal niets te beleven, eten of drinken is. Maar zij is erg aardig een geeft mij haar auto mee.

Ik rijd naar het dal en eet een goede maaltijd bij een geweldige Italiaan. Als ik thuis kom zijn mijn buren er ook. De eigenaresse (Anja) komt even kennismaken en ik blijf nog wat praten met de buurtjes.

Maar redelijk vroeg gaat mijn licht uit en ik naar bed.