Half elf bij Amigo. 7 man. 6 ervan in de veronderstelling dat Corné jarig is en dat we op koffie worden getrakteerd. Blijkt hij al jarig te zijn geweest en dat zijn verjaardagskoffie inmiddels koud is. Men wil ook niet koffiedrinken. We maken ons dus op voor een Garmin-rit van 67 km. De Garmin wijst de weg en de fietsers hebben commentaar. Zo lijkt het wel een beetje.

 

Voor we het weten zijn we een kilometer of twintig op weg. De stoplichten worden wat minder, dus we rijden wat makkelijker door. In Voorschoten neemt Claus afscheid van ons. Hij heeft last van zijn holtes en het hoofd. Hij fietst rustig naar huis. We zijn nog maar met zes.

We komen steeds dichter bij het strand. In een lang vals plat rijden we naar de duinen, waar we ons laten afzakken naar Meijendel. We rijden verder richting zee en kiezen de weg zuidwaarts naar Den Haag. Bij de Watertoren stoppen we voor koffie. Petro wil geen koffie, heft geen tijd, neemt afscheid en we zijn nog maar met vijf.

 

De Garmin gaat uit en we gaan op gevoel verder. Dwars door Scheveningen, Den Haag, Voorburg en Nootdorp rijden we richting Zoetermeer. Berto is inmiddels in zijn hoofd al de volle 67 geplande kilometers verder en dan wil hij niet meer. Een blik op de kilometerteller geeft hem echter nieuw elan. Net voor Zoetermeer willen Mirjam en Ton nog een omweg naar de Rottemeren maken. Zij buigen hier naar rechts. Wij rijden rechtdoor. We zijn nog maar met drie.

 

We kiezen de snelste weg naar Benthuizen en dan naar Boskoop. Bordjes links en bordjes rechts geven de ene keer Boskoop wel en dan weer niet aan. Met betrekking tot Benthuizen geldt hetzelfde. Toch, mede gesteund door het briesje in de rug, zijn we vrij snel op de N209 richting Boskoop. Bijna thuis. Als je Boskoop doorkruist via de zijde en de Reyerscoop is het een akelig lang dorp, maar uiteindelijk mogen we tocht linksaf richting Zwammerdam. Vlak voor de N11 buigen Corné en Berto naar rechts. Ik moet rechtdoor. Ik ben de laatste 9 kilometer alleen.

 

André Hazes klinkt met aangepaste tekst door mijn hoofd: “Ik fiets op straat, mijn gedachten gaan overal heen. Zelfs vandaag ben ik alleen”. Ach, zo erg is het ook niet. Ik word opgewacht door de mooiste vrouw van Zuid-Holland: Sandra