De tocht naar België is ons vandaag te ver met dit warme weer. We kiezen voor een ritje dwars door Nederland en komen elkaar even voor half negen tegen op het station in Alphen. En dan via Gouda naar Apeldoorn. Ruim anderhalf uur in de trein, soms lastig gevallen door lelijke nietszeggende op vouwen lijkende vouwfiets koesterende medereizigers. Maar uiteindelijk stappen we. zonder al te veel psychische schade, in Apeldoorn uit.

 

Ik heb een route uitgezet die we met mij Edge gaan rijden. Het is even zoeken voor we de route hebben gevonden, maar vanaf het moment dat we ons langs de route voortbewegen gaan de verrassingen ontstaan. We rijden net buiten Apeldoorn nog op normale wegen. We klimmen naar Hoog Soeren en hebben gelijk het hoogste punt van vandaag gehad.  Dan lijken we op de vrij normale manier naar Uddel af te buigen, maar opeens stuurt mijn Edge ons een niet echt evrharde weg in. Het rijdt wat moeilijk, maar de omgeving is wel schitterend.

 

Na vele tochten in heuvels en met ander ongerief waar Ton regelmatig op mij heeft staan wachten is het vandaag eindelijk eens andersom. De niet al te beste weg, soms over stenen, soms door het rulle zand glijdt makkelijker onder mijn wielen door dan onder die van Ton.

 

Bij Garderen lijken we weer op de verharde weg te komen. Dat is dan wel even zo, maar voor we het weten berijden we weer paden i.p.v. wegen. Deze keer is de keuze van de Edge echt beroerd. Het is zorgvuldig onze weg kiezen over het ongemakkelijke pad. Steentjes doen ons soms stuiteren en echt rul zand laat onze fietsen oncontroleerbaare bewegingen maken. Maar gelukkig: we overleven, en voor we het weten rijden we het bos uit. Uit de schaduw, de zon in.

 

Door al dat stof zijn onze monden behoorlijk droog, maar het drinkend vertier is vandaag niet of nauwelijks voor handen langs de route en zo rijden we maar door. Na het schitterende Veluwse bossengebied rijden we door het echte vlakke Nederland. De wind doet opeens vervelend en weer mee en beschutting is nergens te vinden.

 

Vlak voor Baarn zien we aan de overkant van de Eem een terras. Mijn Edge laat zien dat we daar zo langskomen, dus we verheugen ons al op een koele dronk. Het terras is eigenlijk niet voor fietsers. We worden net aan OK behandeld en snel na het tweede flesje stappen we weer op. We rijden weer door wat bossiger gebied, dat weer wordt gevolgd door weilanden. En juist daar in het open veld, besluit Ton lek te rijden. Ton aan het werk en ik wat hand- en spandiensten. We komen nauwelijks op adem want ook Ton begint door de wekelijkse routine ervaring te krijgen.

 

We rijden het derde soort landschap in; riviergebied. Een heel stuk op ons gemak langs de Vecht. In Breukelen schiet Ton een snackbar in en komt met twee Zero’s naar buiten, die we bij het station opdrinken. En dan de laatste 20 km naar huis. Ik ben er inmiddels wel klaar mee en de tweede lekke band van Ton maakt het gevoel niet beter. Maar ook dot euvel is snel verholpen en met gezwinde spoed cruisen we naar huis, waar Sandra in de tuin zit te wachten.

 

We hebben er iets langer over gedaan dan gepland. Mijn werk is dus een beetje blijven liggen. Dat moet wel af voor dinsdag, dus vandaag was de enige tocht van het paasweekeinde.