Dinsdag 26 april
Mooi op schematijd landen we in San Francisco. De bagage is vrij snel op de band en na een vluchtige controle door de douane, loop ik, een negen uur terug levend, Amerika in. Kies voor een shared ride en laat me bij mijn hotel afzetten.
Inmiddels is het in Nederland al behoorlijk diep in de avond, maar nu gaan slapen zou betekenen dat ik toegeef aan een jet lag. Dat ben ik niet van plan, dus ga San Francisco in.
Het is acht blokken lopen naar het centrum en ik snuif de geur van een vreemde stad op. Al snel voel ik me redelijk thuis, hoewel ik hier pas één keer eerder ben geweest. Ik loop naar Market Street, wip wat winkels in, pop even binnen bij de plaatselijke VVV en begeef me dan richting China Town.

Het is altijd leuk hier wat rond te lopen. De sfeer is weer heel anders en het ziet er behoorlijk Aziatisch uit. Na een rondje China Town loop ik naar Union Square, Ik ga de megagrote Levi’s winkel binnen, maar eigenlijk bijna gelijk weer naar buiten. Misschien is shoppen na zo’n lange vlucht ook wel niet zo’n goed idee. Ik ga zitten op een terras op Union Square en bekijk vanachter mij Cola Light het San Fiscaner leven. Loop daarna nog een rondje door het centrum en kom om een uur of negen in mijn hotel aan. Tijd om te gaan slapen.

Woensdag 27 april
Geen jetlag, tenminste, daar lijkt het op. Ben vannacht slechts één keer wakker geweest en sta nu met de wekker van zeven uur op. Ik haal ontbijt in de lobby, eet het op in mijn hotelkamer en ga erop uit. Om kwart voor negen ben ik bij Pier 39 voor de ferry naar Alcatraz. Vanaf de ferry heb ik een prachtig uitzicht over de baai.

Na een korte overtocht meren we aan bij het beroemde gevangeniseiland. Het is nog een behoorlijke klim naar de eigenlijke gevangenis. Daar krijg ik aan de ingang een koptelefoon in mijn handen geduwd en word ik middels een audiotour door de gevangenis geleid.

Alcatraz spreekt natuurlijk behoorlijk tot de verbeelding, maar eigenlijk is het gewoon maar een afgedankte gevangenis.

Na ruim anderhalf uur rond te hebben gelopen ga ik terug naar de ferry en laat me in SF aan wal zetten. Ik loop door het supertoeristische Fisherman’s Wharf, en verlaat deze onplaats via de altijd stinkende zeehonden. Inmiddels is het bijna twaalf uur en mijn maag begint te knorren. Ik zoek een plek op om te eten geniet tegelijkertijd van de tweede helft van Real Madrid – Barcelona. En dan is het tijd om mijn fiets op te halen.

Ik beschik nu over een fiets. Ik had de Giant TCR besteld, maar deze was beschadigd. Ik kreeg dus een upgrade, maar de Orbea die ze aanbieden heeft een compact. Dus om een andere fiets gevraagd en ik rijd weg met een volledig onbekend merk.

Voor ik wegrijd vraag ik naar de kwaliteit van de buitenband. Volgens de fietsenman is deze goed. Ik rijd naar mijn hotel, want moet daar nog wat spullen halen. Op de parkeerplaats bij Alexis Park rijd ik lek. misschien toch niet zo’n goede buitenband? Mijn hotelkamer in, band plakken, telefoon opladen en even bijkomen.

Na een uurtje pak ik mijn fiets en ga op pad voor mijn eerste fietstochtje. Al snel voel ik dat er voor mij meer jet leg dan jet lag is; de benen zijn vrij zwaar dus.

 

 

Mijn eerste bestemming is Lombard Street, daar waar San Francisco op zijn steilst is. Ik daal af en beneden kijk ik om en op tegen de steile heuvel. Dan naar rechts en twee straten verderop weer naar rechts met de bedoeling de steilste straat van SF omhoog te fietsen. Volgens de brochires 31%. Ik begin eraan, maar keer al snel om, neem een andere, ook akelig steile weg naar boven en daal vervolgens af richting de baai.

Ik rijd heerlijk door de zon, maar zodra ik naar het westen draai krijg ik met de wind te maken: windkracht 5 en vanaf zee, dus een frisse wind. Ik pik even aan bij een groepje stoere US-cyclisten, maar stop even later om mijn eerste close-up te maken van de brug.

Ik fiets de brug over met als bestemming Bonita Point, waar de meest westelijke vuurtoren van de Bay Area staat. Met de wind tegen en licht stijgend kom ik wat moeilijk in mijn ritme. Maar uiteindelijk kom ik dan toch bij de vuurtoren.

Na mijn bezoek aan dit punt il ik via een andere, steilere weg terug. Na een klim van ruim 3 km met een gemiddelde van 8.4% kom ik bovenaan bij een wegafsluiting en moet ik dezelfde weg terug. Ik laat me naar beneden zakken en neem dezelfde weg terug naar de brug. Voor ik het weet rijd ik het rode monster weer op.

Voorbij de brug fiets ik het Presidio in. Het is nog even klimmen, maar bij Land’s End heb ik nog één keer een schitterend uitzicht op de brug.

 

Via de meest westelijke woonwijken met hoog genummerde straten rijd ik het Golden Gate Park in. Ik draai hier naar rechts in plaats van naar links en kom al snel aan het einde van het park met uitzicht op de oceaan.

Ik rijd met het park aan mijn linkerhand weer richting Down Town en heb op een gegeven moment een prachtig zicht op daar waar mijn tocht moet eindigen: Civic Center.

Ik draai nog één keer naar rechts om via een stevig klimmetje bij het beroemdste rijtje huizen van SF te komen. Deze huizen staan ook wel bekend als Postcard Row omdat ze op veel ansichtkaarten afgebeeld staan. Bovendien zie je deze huizen bij menige televisieserie in beeld.

En dan rijd ik in één ruk terug naar mijn hotel. Ik neem een heerlijk (schuimbad) en ga dan naar Columbus/Broadway om iets te eten. Ik beland uiteindelijk bij een superdrukke (en dat voor de woensdag) tent van Aziatische textuur: The House. Ik moet even wachten, kies een dagspecialiteit en krijg varkensschouders, die ik bijna op kan zuigen zo zacht zijn ze. Voor ik naar het hotel terug ga, drink ik nog een drankje bij de naastgelegen The Saloon waar ik geniet van een heerlijke blues band onder het genot van een whisky -cola. Na twee drankjes vind ik het mooi geweest en rond 12 uur lig ik op mijn bed.