Door de jet lag zou ik eigenlijk moeilijk wakker moeten worden, maar om 6 uur zit ik rechtop in mijn bed.Slapen lukt niet meer, dus ik heb ruim de tijd om alles klaar te zetten. Ton komt me om 08.30 uur halen en we rijden naar Sloten. We parkeren de auto in de woonwijk vlakbij en melden ons bij de wielerbaan. Het is bizar druk en het duurt dan ook lang voordat we de kaarten hebben en op pad kunnen gaan.

Ik ben een beetje huiverig voor vandaag. Gister een nacht overgeslagen en 9 uur tijdsverschil. In San Francisco voelde ik dat behoorlijk in mijn benen, dus ik ben bang dat deze rit ook bepaald wordt door de Jet Leggs. We gaan van start en zitten al snel in een aardig groepje. Met de wind schuin in de rug voeren we het tempo langzaam op. We rijden aan de andere kant van de Ringvaart en hier is het goed en mooi rijden. We moeten natuurlijk aan Berto’s Ringvaartfobie denken; dat zou hier toch wel overgaan!?

We rijden al snel bij Halfweg, steken over en gaan Spaarnwoude in. De fietscomputers slaan bij wijze van spreken op hol van het tempo dat we hier rijden. Als we ruim boven de 35 rijden is het genoeg. We besluiten het iets rustiger aan te doen en laten het groepje waar we op dat moment inzitten gaan. De tocht gaat door een mooi, voor ons onbekend, deel van Spaarnwoude. We krijgen zelfs nog een klein klimmetje voor onze kiezen en daar voel ik dat ik het ook vandaag niet van mijn klimbenen moet hebben. We draaien en we keren en ik heb we halen de één na de ander in op het niet al te brede fietspad. We winnen zoveel terrein dat we even later aansluiten bij de groep die we 20 minuten geleden hebben laten gaan. Bij Velsen-Zuid komen we het recreatiegebied uit. We hebben een uur gereden en er staan dertig en een halve kilometer op de teller. Hoezo jet lag?

In Santpoort-Noord neem ik eigenlijk voor eht eerst vandaag de tijd om om me heen te kijken en ik zie een kasteelachtig iets dat ik nog nooit eerder gezien heb. Ik maak foto’s, ben direct los van de racerij en rijd een tijdje gezellig kletsend met medefietsers verder. We kijek niet waar we rijden, want we volgen gewoon de meute. Fout dus! Gelukkig is de verkeerdrijderij snel opgemerkt en draaien we snel om voor de juiste route.

We rijden langs de rand van de duinen en de omgeving verraad dat we niet al te ver bij het kopje vandaan zijn. Ik kies even een wat rustiger tempo zodat ik relaxed aan dit obstakel kan beginnen. We draaien naar rechts en de weg begint te klimmen. We draaien naar links en we stuiteren over de klinkers naar boven. Ik hoef niet helemaal terug naar het laatste verzet. Ik heb hier wel eens slechter geklommen. Boven krijgen we een klein dipje en het korte klimmetje daarna neem ik zelfs op mijn binnenblad.

De afdaling begint. Ik ga als een steen naar beneden en zie dat Ton langs de kant staat. Niet met pech, maar met een afwateringsissue. Onderaan de duin wacht ik op Ton en we rijden even later weer de één na de ander voorbij. We besluietn in Bloemendaal aan Zee te stoppen en wat te drinken. Het wordt een dubbele cola light en als we het vocht binnen hebben gaan we verder. 3km verde ris de officiële bevoorradingspost. Het is daar zo druk dat we blij zijn dat we niets hoeven. We laten de post dus links liggen en draaien in Zandvoort naar het zuiden.

Met de wind vol op kop rijden we de duinen in. Ik ben normaal al niet zo’n vent van het opstuivende zand om mij heen en het glooien der wegen voor en achter mij, maar met deze wind tegen is mijn aversie tegen de duinen bijna net zo groot als Berto’s aversie tegen de ringvaart.

Gelukkig vind ik snel een groepje en voor ik het weet draaien we bij de Langvelderslag landinwaarts. De wind hebben we nog steeds niet mee, maar pal tegen is ook voorbij.

Weer rijden we in een grote groep, maar wel een groep waarin iedereen zijn eigen tempo rijdt, dus is het een kwestie van je weg zoeken tussen je medetoergenoten. Net voor Noordwijkerhout  gaan we naar links. De weg is versperd. Fietsers hangen en zitten in de berm. We kijken verbaasd naar de controlepost hier. Ten eerste wel heel erg snel na de vorige post en ten tweede twee man die 5000 man van krentenbollen, bananen en een sportdrank moeten voorzien. We verspillen hier niet al te veel rijd, en al snel razen we langs het water over het mooie aangelegde fietspad.
We worden in Bennebroek omgeleid omdat de weg is opgebroken en even later zijn we in het Heemsteedse. We steken dwars door Heemstede heen en stekn op een verrassende plaats de ringvaart over.

Gelukkig rijden we nog geen twee kilometer langs deze vaart en dan draaien we al weer naar rechts. We passeren Big Spotters Hill en kiezen hier fietspaden waarvan ik het bestaan niet kende. En opeens rijden we parallel aan de landingsbaan (Zwanenburgbaan). We hebben de wind vol in de rug en de snelheid gaat weer naar boven de 35. Ik zie vliegtuigen landen en ga rechtop zitten om een foto van de KLM-vogel te nemen. De snelheid gaat niet omlaag.
Met een hele sliert achter ons rijden we iets meer dan 5 minuten later het bijna drie kilometer lange fietspad weer af.

Ik heb even geen idee waar we zijn, maar zie al snel bekend terrein: de ringvaart.

Via de bekende kant van de vaart rijden we terug naar Badhoevedorp. We gaan over de brug en rechtsaf de Sloterweg op naar het fietsparadijs. De laatste twee kilometer duurt ons net even te lang vanwege de drukte. Stapvoets komen we over de finish. Bijna 105 km op de teller.

We gaan op weg naar de auto, maar wachten even op Berto die zelf een rondje heeft gefietst en hier bij ons aansluit, de auto in.