De start van de tweede Utrechtse Giro Klassieker is niet zoals vorig jaar in het centrum van Utrecht, maar op een sportcomplex aan de rand van Utrecht. Veel beter! We verzamelen ons op een grote parkeerplaats en luisteren gelaten naar de nietszeggende inleidende woorden van Theo Bos en een Utrechtse wethouder.

Zodra het startschot is gegeven zoeken zo’n 3000 fietsers een goed plekje in het peloton. Ton en ik zoeken gewoon een plek en hebben dit jaar niet de intentie om voorop te rijden. Het tempo ligt in het begin wat laag, maar gaandeweg de tocht wordt het gemiddelde naar boven bijgesteld.

We rijden al snel tussen de bomen, in het bos zeg maar. De uitgekozen wegen zijn wat smal en de bochten soms wat onhandig waardoor het soms lijkt alsof we onderdeel zijn van een kilometerslange voortbewegende trekharmonica . Ik voel me benen wel wat, hetzij door de snelle tocht van gister, hetzij door de jet lag. Even krijgen we een bredere weg, de N234 naar Bilthoven. De snelheid gaat gelijk omhoog, maar al snel draaien we weer naar wat smallere wegen. En dan, voeg op de dag berijden we opeens weer de startbaan van vliegbasis Soesterberg. We rijden hem in een andere richting dan vorig jaar, maar het gevoel is weer speciaal. Het peloton waaiert breed ui. Op sommige plekken wordt honderd renners breed gereden. De lengte van het peloton wordt opeens een stuk korter, de snelheid gaat omhoog. Ik kies mijn eigen tempo en fiets pas na de vliegbasis weer terug naar voren in het peloton om Ton weer op te zoeken.

We rijden midden in het peloton. Soms zijn we elkaar na een bocht opeens kwijt. Even niet goed opletten en we denken allebei dat de ander achter is gebleven. Allebei laten we dan het tempo zakken om de ander op te wachten. Uiteindelijk herkennen we het roze Rimdo/Your Blogging shirt en rijden we weer gezamenlijk in het peloton, geflankeerd door een vrouwelijke motoragente. Ze ziet er best stoer uit zo op de motor, maar schakelen is moeilijk, of zou het aan de motor liggen. Feit is in ieder geval dat het schakelen duidelijk hoorbaar is. Of zou ze knarsentandend van jaloezie naar ons, fietsers kijken?

We rijden richting Amersfoort. Het eerste minuscule klimmetje komt op ons pad. Het voelt als de Grebbeberg. Gelukkig hebben we daarna weer een groot aantal kilometers zo goed als vlak. Even later rijden we voorbij Maarn de Utrechtse Heuvelrug in. De naam zegt het al. Drie kleine klimmetjes, waarvan de Amerongse Berg de hoogste is. Op die laatste zie ik volksstammen fietsers aan mij voorbijrijden. Ik ben even bang dat ik helemaal achter in de groep zal geraken, maar dat valt gelukkig nogal mee. Maar Ton ben ik voorlopig kwijt.

Van de afdaling kan ik niet profiteren. Het is druk en onoverzichtelijk. Ik blijf een paar kilometer op mijn plek in het peloton rijden, maar besluit dan toch maar weer naar voren proberen te rijden.  We rijden de bossen uit en vrijwel meteen de Lekdijk op. Met de wind schuin tegen is het zaak een goede groep te zoeken en je plek vast te houden. Als ik links langs de groep rijd, zie ik in de verte Wijk bij Duurstede liggen. Tot daar alleen fietsers.

Voorbij Wijk bij Duurstede kies ik de gorte versnelling, maar hoewel ik constant boven de 35 rijd, zie ik Ton nog steeds niet. Als ik het tempo nog wat opvoer, zie ik op een gegeven moment Ton ver voor mij rijden. Hij rijdt in een groepje dat zich heeft losgemaakt van een grote groep. Het ziet eruit dat ze hard rijden. Ik voer mijn tempo op tot boven de 40. Dat is uiteindelijk genoeg om weer naast Ton te komen rijden. Hij is verbaasd me op dit moment te zien, omdat hij zelf juist ook een tijdje zo tegen de 40 had gereden.

We rijden een tijdlang samen op. De normaal geen enkel probleem gevende piramide van Austerlitz is de nekkenbreker voor vandaag. Ik besluit ook niet boven mijn macht te gaan fietsen. Op mijn gemak fiets ik naar boven en laat me rustig uitbollen naar beneden. Hierna rijd ik rustig de tocht uit.

In Utrecht kom ik Ton weer tegen. We rijden samen naar de auto, die ons weer veilig thuisbrengt. Daarna een heerlijke middag met Sandra in de tuin. Life’s good