Om een uur of drie rijden we over de Afsluitdijk. We hebben even de discussie wanneer de dijk  gebouwd is. Onderzoek leert dat de bouw in 1927 is begonnen, in 1932 gedicht en vanaf 1933 opengesteld voor het verkeer. De discussie in de auto duurde ongeveer net zo lang als de bovenstaande informatie opzoeken bij Wikipedia.

Ton stuurt de bus naar Bolsward. We vinden een parkeerplaats en lopen naar het centrum waar het nog rustig is. We zoeken een plek op één van de vele terrasjes en genieten even later bij de Chinees van ons eerste gezamenlijke drankje van het weekend. De omroep vertelt ons dat de eerste steppers pas om 16.00 – 16.30 uur aankomen. Nog een drankje dan maar. Na drankje twee, nog lang geen vier uur halen Mirjam en ik een snack aan de overkant en bij terugkomst staat drankje drie voor ons klaar.
Inmiddels beginnen de eerste steppers binnen te sijpelen en zoeken we een plak dichter bij de finish waar we een paar van onze Avantiaane medefitsers van vorig jaar tegenkomen, alsook de soepkoningin van Bolsward Jaqueline, met haar man Flip. We drinken nog wat, praten bij en na een gezellig uurtje nemen we afscheid en zoeken de bus op om door te reizen naar Leeuwarden.

Hotel Stenden University is een leer-werk-hotel van de Hotelschool en we worden met alle égards ontvangen, maar krijgen al snel het verzoek of de check-in in het Engels mag. Geen probleem! Even later worden we naar onze keurige, vrij grote, maar zeker goed verzorgde kamers geleid. We droppen onze spullen in onze kamers, verfrissen even en zijn klaar om  te gaan eten in Leeuwarden.
Na wat rondstruinen valt ons oog op een Mexicaan en een paar Fajita’s later zijn we alweer op zoek naar nieuw vertier dat we vinden op een terras. We drinken wat, hebben een goed gesprek en stappen om een uur of twaalf op om ons hotel op te zoeken. Een heerlijk bed wacht op ons en ik heb nog net de kracht om de wekker te zetten, voordat ik in slaap val.

Half zes op een vrije weekend dag. Snel eruit, de fietskleren aan en naar de ontbijtzaal waar vanaf 6 uur het ontbijt zou klaar staan. Op weg naar het ontbijt hebben we goed zicht op de boze natte buitenwereld die zijn vocht over Leeuwarden uitstort. De bediening legt net de laatste hand aan het ochtendeten en we vullen onze bordjes, laten onze koffiekopjes en jus d’orangeglazen vullen en werken het ontbijt weg.

Achter constant bewegende ruitenwissers vinden we onze weg naar Nijland, waar Ton de auto langs de inmiddels (na drie jaar) bekende weg. De twijfel is groot en het overleg navenant over de aan te trekken kleiding. We kiezen alle drie voor een windjack met regenjack in de achterzak. De regen trotserend freewheelen we even later richting Bolsward. We zijn bijna een uur later dan de tijd op onze startkaart, dus we hebben vrij weinig vertraging. Wel beginnen de eerste druppels door te dringen tot onze kleding.

We zijn gestart! Het water spat op vanaf de banden van onze voorgangers. De wind blaast van opzij en wat rillerig zoeken we naar een goed ritme. Ik heb wat angst in de benen door de megadip van vorige week en rijd vanaf het begin met een schuim oog op mijn hartslagmeter, die ik dan ook regelmatig moet bevrijden van overmatige druppels. Na wat draaien en keren blaast de wind behoorlijk in de rug. Het tempo gaat omhoog zonder de hartslag op te jagen. We genieten in de eerste 50 km van zo’n 30 km de wind echt in de rug en hebben op dat moment nog niet het besef dat we vandaag wel heel veel met zijwind te maken gaan krijgen.

In Franeker is mijn windjack zo vloeibaar geworden dat het lijkt of de druppels door de kunststof rechtstreeks door mijn kleding prikken. Tijdens de langzame aanloop naar de stempel verwissel ik dit jack dan ook voor mijn quasi-regenjas. Het droge omhulsel geeft mij direct een warm gevoel. Voorbij Franeker hebben we de wind al snel in de zij en het fietsen wordt al wat zwaarder. Gelukkig regent het onophoudelijk, want als het steeds droog is en dan weer regent wordt je ook zo onrustig.

Het is inmiddels wel zo nat dat de regen achter Ton’s bril in zijn ogen prikt, waarbij het prikken wordt veroorzaakt door het door de regen meegevoerde zweet. Knijpend met zijn ogen rijdt Ton langs de volgende stempelpost.

Na een uur of drie in de regen te hebben gefietst lijkt het eindelijk wat droger te worden. De weg is natuurlijk nog steeds nat, maar voor dit moment worden we allen geplaagd door vocht dat ons vanaf de weg belaagd.  Het is direct te merken bij de controle in Holwerd. De fietsers nemen wat meer tijd, met als gevolg dat de rijen voor de stempelpost ook langer worden. Nadat we ons stempeltje hebben ontvangen stappen we weer op de fiets in de wetenschap dat we het meest noordelijke punt hebben bereikt. En met de wetenschap dat de wind vandaag uit het zuiden waait (bij de start nog uit het zuidwesten) weten we dat we met nog 170 km voor de boeg de komende 140 km de wind in ieder gavel niet meer in de rug zullen voelen.

We beginnen trek te krijgen in koffie en nadat we in Hantum de verwijzing naar Café De Terp zien schuiven we even later aan in het plaatselijke café waar het Shantykoor op het terras ook geniet van een welverdiende pauze. Heerlijk even een warme omgeving. Heerlijk even de natte kleding uit. Heerlijk even kijken zonder druppels op je bril. En heerlijk even bijpraten met wat medefietsers die net zoals wij een beetje teleurgesteld zijn in de weergoden. De appeltaart is niet de beste die we ooit hebben gegeten. Voor het eerst in mijn fietscarrière laat ik dan ook een deel staan waar even later de slagroom afglibbert. En dan gaan we weer. Het Shantykoor zingt er inmiddels vrolijk op los en een afscheid zingend begroet ik het koor.  De wind wacht al op ons.

Zoals gewoonlijk hebben we weer snel een groep achter ons aan en blijft Ton op kop tegen de wind in knallen. Mirjam en ik lossen elkaar een beetje af, maar Ton wil niet van wijken weten. De regen reist met ons mee zodat we natter blijven worden. We rijden door Dokkum heen en dan de lange onbeschutte weg naar Leeuwarden, alleen onderbroken door vriendelijke appeluitdelers bij het wereldbekende Bartlehiem.

Na Leeuwarden wordt het tijd om wat zuiniger te rijden en we zoeken een plek in een groep. Soms gaat het ons eigenlijk een beetje te langzaam, maar we willen ook wel eens genieten van windbrekers voor ons. Maar nu rijden anderen kilometers lang op kop en besluit ik een kilometer voor Bolsward mijn verantwoordelijkheid te nemen en een vreemde op kop af te lossen om mijn deel van het werk te doen. Al pratend met mijn onbekende medekoploper rijden we Bolsward binnen, waar we al snel aansluiten in een lange rij wachtenden aleer we op de beroemde Bolswardse terugkeer/pauzesoep worden getrakteerd. Als de soep op is halen we nog even de halfwegstempel en even later rijden we Bolsward uit, op weg naar een korte tussenstop bij de auto.

Ton en Mirjam besluiten niet van kleding te wisselen, Ik trek droge bovenlijfkleding aan en met een, in ieder gavel bij mij, warm gevoel vervolgen we de tocht. Nog voordat de foto door Sportplaat wordt genomen (tussen Nijland en Sneek) ben ik al weer behoorlijk nat. Het regent weer.

Gelukkig vinden we ook nu weer een plek in een groep en slagen we erin om voor het grootste deel van de kop af te blijven. En via IJlst, Sloten en Balk rijden we door het groen naar Oudemirdum, waar het zuidelijkste punt van onze route is. We zakken neer op het ons bekende terras,w aar we nu voor de derde keer in drie jaar een korte stop houden. Waar we de vorige jaren de warmte wegspoelden met wat koude fris verwarmen we ons nu met soep.

Inwendig verwarmd stappen we weer op de fiets voor de laatste 47km.

Ik heb geen idee wat er in de soep zat, maar ik heb de geest gekregen. Op weg naar Stavoren moeten we behoorlijk doortrappen om de schuin-tegenwind debaas te blijven. De soep geeft mij kracht en ik rijd op kop van een grote groep. Ik word afgelost door een onbekende, die ik even later weer aflos. Als hij de kop weer overneemt kijk ik achterom en zie dat we nog met twee over zijn. Natuurlijk laat ik me snel zakken tot Ton en Mirjam, want we gaan straks met z’n drie over de eindstreep.

Als ik even later weer op kop rijd, bedenk ik dat het lijkt alsof ik mij vorige week langs de Maas gespaard heb, zo groot is het contrast met de tegenwindploeterende Theo van vorige week. Maar, ik moet wel zeggen, het voelt goed. En dan bij Stavoren, zo’n dertig kilometer voor het einde, is het keerpunt. Vanaf hier hebben we de wind (meestal vol) in de rug. En de weergoden begrijpen dat ze de strijd hebben verloren, ze begrijpen dat we gewoon gaan uitrijden en laten dus vanaf dit moment geen water meer op ons los.

In Stavoren krijgen we een teleurstelling te verwerken. De traditionele karnemelk is vervangen door de commerciële Aquarius. Ook lekker, maar wel het afscheid van een traditie. Bij deze stop gaan de regenjas en de mouwtjes uit. Heerlijk mijn armen blootstellen aan de wind. Als ik bij het opdraaien van de weg even op Ton en Mirjam moet wachten, praat ik wat met een verkeersregelaar. Ik zeg hem dat ik het geweldig vindt dat hij die dag in onze dienst staat en vanaf deze plaats wil ik ook alle andere vrijwilligers bedanken, die het ieder jaar weer mogelijk maken dat wij mooie tochten fietsen. Niet alleen hier in Friesland, maar door heel Nederland.

Bij Hindeloopen krijgen we samen met de stempel een rolletje pepermunt en een menigte met frisse adem loopt door het dorp omdat het plaatselijke bruggetje te nat, en dus te gevaarlijk, is om met de fiets te berijden. We rijden Hindeloopen uit en nog 20 km te gaan. Een mentale zegetocht door het Friese land. Nog één stempel halen in Workum, waar we langs de kerk een rondje lopen, onze stempel halen en begeleid door muziek het dorp uitfietsen. Bolsward, we komen eraan.
Moe, maar voldaan rijden we onze Via Gloria op naar de finish. We worden toegejuicht door een dolenthousiaste menigte. Mijn derde Elfstedenkruis ligt al voor me klaar.

Onderweg naar huis dommel ik achter in de bus nog wat weg, nagenietend van het heerlijke weekend dat ik heb gehad. En ondanks de pesterijtjes van het weer, heb ik een fijne tocht gereden, al was het jammer dat die pesterijtjes wel veel publiek van de straat hielden. Op naar volgend jaar om deel te nemen aan de 100-ste Elfstedentocht.