Een beetje laat, maar daar is dan toch eindelijk de webblog van Pinsterzondag. Op een onzedelijk vroeg tijdstip stap ik in mijn auto op weg naar Tilff. Het is kwart over zes en ik heb rond half negen afgesproken met Kirsten, familie en vrienden om de klassieker Tilff Bastogne Tilff te fietsen. Ik ben vrijwel ongetraind, dus ben blij met de keuze voor de 85 km. Om half ngen rijd ik de camping op waar mijn team voor vandaag al vrijwel klaar staat.

Tegen negen uur rijden we weg naar de start. We wachten nog even tot iedereen er is (ik ben niet de enige idioot die op zondagochtend vanuit Nederland komt aanrijden) en om half tien gaan we uiteindelijk van start. De aanloop is vrij rustig, het stijgt wel licht, maar daar hebben de beentjes nog geen last van.

Na ruim 25 km rijden we de eerste echte kuitenbijter op: de Cote de Chambrailles. Ruim 1500 meter lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 9.5% (max 20%). Ik zie al snel de meeste anderen voor mij uit verdwijnen, maar kom niet veel later op de top aan waar iedereen staat te wachten. Hier heb ik een nieuwe ervaring: ik moet ook wachten, ben niet de laatste. Wat een heerlijk gevoel! Normaal wacht er een beloning in de vorm van een afdaling na zo'n klim, maar we rijden verder op een plateau naar de volgende klim, de Cote de Havelange. Dit is een geleidelijke klim, maar wel bijna 3 km lang met in het begin een klein dipje. We verzamelen ons bovenaan weer: een sociaal team.

En dan komt de eerste echte afdaling van vandaag. Een prachtig lopende afdaling, waar je bijna je fiets hetw erk kunt laten doen. Op sommige delen kun je heerlijk meetrappen, want de weg is hier echt overzichtelijk. De rijwind zorgt voor verkoeling nadat ik in de klim toch wel warm geworden was. En als de weg weer afvlakt houd ik in en wacht op de anderen. We zijn tenslotte een sociaal team.

Ook na de echte afdaling loopt de weg nog langzaam af, zodat we freewheelend richting de Redoute gaan. Ik maak me geestelijk al klaar voor deze slopende kuitenbijter, maar we besluiten om nog voor deze puist het nuttige met het aangename te verenigen: plassen en drinken.
Na een uitgebreide stop kunnen we weer verder, na 300 meter verrast door de ravitailleringspost waar we nog wat proviand in onze zakken stoppen.

En dan, er is niet aan te ontkomen, de Redoute: 1650 meter lang, gemiddeld 9.7% met lange uitschieters van 20%. Hier merk ik dat ik nog niet echt getraind ben: ik krijg de pedalen niet meer rond. Ik moet van de fiets, maar wil niet lopen. Ik sta twee minuten stil om mijn adem te reguleren en fiets vervolgens, bijna kruipend, naar de top. Boven staat bijna het voltallige team te wachten. Dat vind ik helemaal niet erg, want mijn hartslag is gestegen naar bijna 175 slagen per minuut.
Als we staan te praten zie ik een rose AC-shirt achter mij langs schiten. Dat kan er maar één zijn: Meike. En dat roep ik dan ook instinctief. Ze stopt, we praten even, maar zij wil door want ze heeft haar mannen losgereden.

Als iedereen er is gaan we verder, niet gelijk een afdaling, maar nog even vals plat doorklimmen. Dan een korte afdaling, gevolgd door de Cote de Hornay, op zich niet zo zwaar, maar nu gaat ie toch wel in de benen zitten en even later glijden we Tilff in. Dan denk je dat je er bent, maar dan moet je nog even naar de medailleafhaalplaats. En in ons team hebben we medailleliefhebbers, dus we verzamelen onze laatste krachten om ons naar boven, naar Angleur te hijsen.

2400 meter klimmen zegt het bord, maar na die 2400 meter heb ik niet het gevoel dat het ophoudt. Het gaat nog zeker een kilometer door, maar dan niet als officiële klim. De 2400 meter heet Cote de Boncellesen heeft een gemiddeld stijgingspercentage van maar 5% met maximaal net aan 8. Maar aan het einde van deze eerste klimdag is dit toch een kwelling die ik uiteindelijk, weliswaar met pijn, ongeloof en gescheld, wel tot een goed uiteinde kan brengen.

De medailles zijn opgehaald en de stuurplaatjes ingeleverd en we mogen diezelfde Boncelles weer afdalen. Onderaan wacht op het terras een duo uit ons team ons op voor een welverdiende Cola.
Vol suiker en gelaafd fietsen we de laatste meters omhoog naar de camping, waar ik even later tevreden weg zal rijden.

Het was vandaag prachtig weer, een heerlijke fietsdag, met een geweldige, sociale groep mensen. Kirsten, bedankt voor de uitnodiging.