Fietsen, of toch niet?(Online Fietsvertellingen) by Theo Roos

Nog een fietstochtje en dan morgen naar Marseille voor de overtocht naar Corsica. Tijdens wat autoritjes heb ik al wat leuke wegen gezien die ik graag in mijn route wil betrekken. Vol goede moed hijs ik me in mijn fietsbroek en terwijl ik dit doe bekijkt Sandra de papieren van de overtocht. “De overtocht is vandaag”, zegt ze, maar ze lacht erbij dus ik geloof haar niet. De papieren bevestigen echter haar gelijk. Broek uit, reiskleren aan en als een gek de caravan opbreken. Aanhaken achter de auto en betalen bij de boer. Hij is er echter niet, maar na telefonisch contact mogen we onze schuld in de brievenbus deponeren. Het is tegen twee uur. Tijd genoeg voor de reis, maar geen leuk dagje Marseille zoals gepland.

Zonder na te denken rijden we in Marseille direct naar de kade. Daar staan we dan, we kunnen geen kant meer uit, dus wachten maar. Na een uur of twee mogen we naar de volgende wachtrij door en we zien de Daniele Casanova aankomen. De boot moet echter nog keren, maar na veel gedoe legt hij aan aan de ramp. Het duurt nog even, maar dan mogen we de boot inrijden. Op naar onze hut en het dek op voor een mooi uitzicht op Marseille.

Woensdag
We zijn inmiddels in Piana. Na een lange tocht in het binnenland, waar we de streek niet aantrekkelijk genoeg vonden zijn we uiteindelijk beland op een strandcamping. Minder dan 15 minuten lopen naar het strand. Een mooie manier om je dag te beginnen. Natuurlijk gebruik je het strand om ook de zee in te plonsen.

Aan het einde van de dag gaan we voor een wandeling naar Capu Rosa: een mooie landtong met daarop een mooie toren. Het eerste uur lopen gaat ons gemakkelijk af. We lopen iets voor op de bestaande schema’s, maar het laatste stuk is heftig. Het lijkt soms meer op klauteren, dan op wandelen. De zon gaat bijna onder en over een paar uur zal het donker zijn. We worden daar nog eens voor gewaarschuwd door een stel uit Grenoble (deze informatie krijgen we morgen pas als we ze weer ergens tegenkomen). Mijn (wandel)schoenen hebben een wel erg dunne zool, zodat ik vrijwel elke steen voel. Maar dat mag de pret niet drukken, want het is een prachtige wandeling.

Om acht uur besluiten we niet verder te gaan. Nog verder doorlopen betekent dat het op de terugweg wel eens te donker zou kunnen zijn. We gaan even zitten op een rotsblok. Aan mijn voeten niet meer dan klei, wat vegetatie, maar vooral rotsen die ver onder mij in de zee verdwijnen. Ik kijk wat voor me uit hier zo aan het einde van de wereld, starend in het niets dat wordt gevormd door de zee. De avondhemel kleurt. Het einde van de wereld krijgt een gouden gloed. Hier is het genieten van het niets om ons heen.

Ik zie op tegen de terugweg vanwege de steile daling, maar vandaag heeft de hoogtevrees niet al te veel grop op mij. Een enkele scheut door mijn maag herinnert mij eraan, maar ik word niet gehinderd door verkrampen. Hoewel er eigenlijk niets is behalve een pad blijken er toch twee paden te zijn, want we maken in onze afdaling een kleine omweg richting de andere landtong waar even gelden twee enthousiaste wandelaars ons beriepen.

Stenen en soms zand. Omlaag, maar nog vaker weeer omhoog. Het laatste uur van de wandeling vraagt wat voor ons, maar als we drie uur na het afscheid van de auto deze weer verwelkomen hebben we een voldaan gevoel. Goed gedaan en genoten van het zijn in de natuur en in de avondzon. We praten nog even met Grenoble, nemen afscheid en gaan weer op de tent aan.

Nog geen reacties

Klik hier om een reactie te plaatsen

Routegegevens