We zijn weer terug in Nederland en de eerste zaterdag belooft mooi weer te worden. Ton is een kwartier te vroeg bij me. Ik lig nog onder de gootsteen om de schade die mijn knutselwerk van gisteren heeft aangebracht te bekijken. Gelukkig valt het mee. Alleen een verbindingsstuk niet helemaal goed aangedraaid. Met gerust hart laat ik de waterleiding voor wat hij is en pak mijn laatste spullen. Ik ben er klaar voor. Een kilometer of homderd over vlakke wegen. Weer een heel andere ervaring na Corsica.

Heb de route uitgezet via www.ridewithgps.com en Ton heeft deze in zijn Garmin gezet. Dat is onze leidraad. Zijn fietscomputer is voor navigatie wat scherper dan de mijne. Ik heb geprobeerd een route uit te zetten met wat onbekende wegen. Ton roept altijd dat er vlak om ons heen zoveel moois te zien is waar we normaal alleen langsrijden. En vandaag is het tijd om wat van die weggetjes op te zoeken.

De eerste verrasing is dat we tussen Noorden en Woerdense Verlaat linksaf draaien. De Uitweg hebben we al vaak gereden, maar noit geweten dat je hier naar links kunt. Het lijkt dan ook alsof we het erf van een boerderij opdraaien, maar dat blijkt toch gewoon een weg te zijn, die ons naar de Wetveense Molen leidt.

Bij de molen is het wel even opletten, want een smal paadje dat de naam Westveense kade draagt is onze route naar Woerdense Verlaat. Het paadje is zo smal dat we bevochtigd worden door het, nog nat van de ochtenddauw zijnde, onkruid dat het pad begrenst.

In Woerdense Verlaat is de hele weg zo'n beetje vernieuwd. We maken er geen gebruik van, want steken als het ware alleen maar even over om aan de andere kant van de brug weer het water te volgen. Ik heb dit half verharde pad ooit eens bereden en heb vandaag bewust voor deze route gekozen. Wat ik niet wist is dat het pad op het punt waar we linksaf het land indraaien opgebroken is. Stapvoets rijden we hier door.

Het volgende deel van de route is iets bekender terrein, hoewel we Kasteel Haarzuilens van een andere kant dan normaal benaderen. We rijden langs Haarzuilen en buigen voor Vleuten af naar Maarssenbroek. We steken de A2 over. Onderaan de brug is het even zoeken, maar we rijden vrij makkelijk door Maarssenbroek en Maarssen heen en steken het Amsterdam-Rijnkanaal over. Via de Amsterdamse Straatweg die we behoorlijk lange tijd volgen rijden we Utrecht in. De route lijkt vrij eenvoudig te volgen langs het kanaal, maar bij Ikea is de boel opgebroken. We draaien om de woonmolloch heen en aan het einde willen we allebei iets anders hetgeen een hachelijke situatie oplevert waarbij ik een slip(je) - staat raar, valt mij ook op :-), moet beheersen terwijl ik uit het zadel ben. Gelukkig gaat alles goed.

Inmiddels hebben we bijna 50 km gereden en beginnen we trek te krijgen in koffie. Voorlopig komen we echter niets tegen. We doorkruisen Nieuwegein, worden soms op het verkeerde been gezet en staan dan bij een splitsing een beetje onzeker te kijken, maar volgen in ieder geval de grote lijn die de route aangeeeft. Bij Nieuwegein heb ik vooral een idee van nieuwbouwwijken, maar opeens worden we verrasst door een groen gedeelte, dat veel weg heeft van iets natuurlijks. Het blijkt 'Oudegein' te zijn. Even later rijden we IJsselstein in waar een groot gedeelte van de plaatselijke horeca haar deuren nog gesloten heeft. Bij een soort van croissanterie vinden we een plekje voor koffie, geserveerd met slagroom.

We kunnen wel bestellen, maar moeten naar binnen om te betalen. Dat betekent geen fooi voor de bediening die ons wel kon vertellen welke richting we uit moesten. Maar de wegen van GPS-sites zijn ondoorgrondelijk en zo komen we via een ontzettend brede brug, die ook het einde blijkt te zijn van een weg, op een graspad, dat gelukkig maar zo'n 200 meter lang is. Als we het pad afrijden draaien we linksaf het saaiste deel van de route op: Benschop, Polsbroekerdam, Polsbroek. We rijden eerst gewoon op de weg, maar kiezen even later voor de parallelweg aan de andere kant van het water. Wat meer rust voor onze oude lijven.

Bij Vlist wordt het weer wat mooier. Ik zit wel wat onrustiger op de fiets, want de warmte tijdens het klimmen in de vakantie hebben wel wat achtergelaten: zadelpijn. Normaal heb ik er niet al te veel last van, maar nu kan ik toch niet echt een goede zit vinden.

Langs de Vlist rijden we naar Haastrecht om even later via de rand van Gouda de Goudse Hout in te rijden, om even later de Reeuwijkse Plassen door te rijden via Sluipwijk. Kleinde slechte paden wisselen wat bredere weggetjes af, maar bovenal is het hier vrij stil, weinig verkeer en heerlijk fietsen op deze mooie zomerdag.

Via Reeuwijk rijden we naar Tempel en dan richting Boskoop. We denken nu wel op bekend terrein te zitten, maar de route heeft nog een kleine verrassing voor ons in petto. We rijden als het ware om Boskoop heen en beroeren het dorp alleen even via Rijneveld. En vanaf hier is het via de Goudse Rijweg bekend terrein. Ik verlies Ton nog één keer uit het oog bij de passage van de N11 om even later bij de Rijbrug afscheid te nemen. De laatste zes kilometer tegen de wind in naar huis.

Het was weer heel anders dan de laatste weken, maar het ging me beter af dan ik vooraf verwacht had. Uiteindelijk heb ik dit jaar nog niet zo heel veel 100+ gereden. Ik rijd met een voldaan gevoel de tuin binnen: mijn fiets is weer in Nederland!