Vandaag is een spannende dag. Ik stap voor het eerst sinds mijn ambulance-avontuur weer op de fiets. Ik ben er een beetje huiverig voor. Heel even denk ik eraan om Ton af te bellen en niet te gaan fietsen. Ik doe het niet, want ik weet dat als ik dat nu doe de drempel steeds hoger wordt. En ik voel me goed plus de afgesproken afstand is niet al te hoog. Ik ontbijt, maak me fiets klaar en stap op op weg naar Alphen aan den Rijn.

Het is een beetje onwennig. Ieder hobbeltje op de weg roept vragen op. is het de weg of...? Maar het blijkt steeds de weg te zijn en na ruim een kwartier draai ik mijn fiets bij Ton de straat in. Ton staat al te wachten en we zijn snel op weg. Tijdens de eerste meters besef ik me dat het wel eens de laatste keer kan zijn dat ik met Ton fiets als vijftigminner, want deze maand moet ook hij aan de halve eeuw geloven.

We fietsen rustig aan door het centrum naar het zuiden van Alphen, waar we via de Spookverlaat het platteland opgaan. Ik kijk om me heen en ben blij dat ik fiets. Via autoluwe wegen rijden we naar Haezerswoude-Dorp. De Dorpsstraat zorgt voor een heel onzeker gevoel. De klinkers zorgen voor een wat zweverig egzicht. Heel normaal eigenlijk, maar gezien mijn laatste ervaring heel verwarrend. Ik probeer er niet echt bij stil te staan, maar ik voel het in mijn maag. Ik ben dan ook blij als we weer gewoon asfalt onder de wielen hebben. Dat geeft een hoop rust.

Het is heerlijk fietsweer en als het eerste uur erop zit word ik een stuk rustiger en kan ik er meer van genieten. De Garmin van Ton leidt ons even later door een woonwijk in Leiden om 200 meter verder op weg uit te komen waar we zojuist vanaf zijn gegaan. Ton kan zijn Garmin niet geloven en kijkt intensief of het allemaal wel klopt. Daardoor mist hij bijna een vluchtheuvel. Via een ultiem reactie staat hij net op tijd geschrokken stil. Het is goed gegaan en we kunnen verder. Om Leiden heen rijden we naar Oegstgeest. En daar is het tijd voor koffie. We nemen plaats op het terras van het Beleg van Oegstgeest en genieten van en goede kop koffie. We raken verwikkeld in een nietszeggend gesprek met onze terrasburen en Ton vraag zich hardop af waar we zijn. Vlak daarvoor constateerde hij nog dat we bij het Beleg van oegstgeest zaten. Zou jet 50-virus nu al toeslaan?

Vanaf Oegstgeest gaan we door naar Warmond. Het is hier landelijk en rustig en bijna windstil, waardoor de molen zonder beweging op de foto kan. De Kagerzoom voert ons langs het water en tegelijkertijd ook naar het water. De pont ligt aan de overkant en we wachten geduldig. We delen de pont met een jonge tri-atlete in training. Het lijkt of we zodra de pont aanlegt makkelijk bij haar wegfietsen, maar even later komt ze ons makkelijk voorbij rijden. Het is onze eer te na om bij haar in het wiel te gaan hangen.

We rijden rustig terug naar huis. Het fietspad vanaf de A4 naar Woubrugge ligt er prachtig bij. Het vernieuwde asfalt is een genot onder onze banden. Als we Ter Aar in rijden heb ik een tevreden gevoel. Ik fiets weer en heb nergens last van gehad.