Het is nog geen twaalf uur geleden dat ik van de fiets ben afgestapt of Annemarie staat voor de deur, gebracht door Arthur. We drinken eerst koffie en thee en maken ons dan klaar om op pad te gaan richting Jetske, Leusden dus.

De wind staat gunstig. Als ik dat zo opschrijf moet ik direct denken aan de zin 'De wind, die is nu gunstig, dus ik neem mijn vlieger mee', maar we gaan zonder vlieger op pad. Het begin van de route vind ik wat saai. De kerkweg tot aan Zevenhoven heb ik al zo vaak gereden, maar voor Annemarie is dit gewoon nieuw. Via Noordse Dorp rijden we naar de Woerdense Verlaat, maar niet zonder de Westveense molen met een zwaai te vereren. Het smalle pad richting het volgende dorp is deze keer goed begaanbaar, want er is behoorlijk gesnoeid. Op nog steeds bekend terrein stuur ik ons naar de Geerkade, waar de wind ons de goede richting opblaast.

Als we bij Breukelen komen veranderd het landschap. Na de weilanden rijden we nu het rivier- en plassengebied in waar we langs de uitlopers van de Loosdrechtse plassen richting Molenpolder rijden. We kiezen de Westbroekse Binnenweg, ons welbekend van Circle Utrecht e.o., waar we regelmatig bij elkaar komen om het BTC-gevoel levend te houden. Het huisje op het 'Land van mijn dromen' ligt er in de zon lieflijk bij.

We zijn inmiddels ongeveer op de helft en het is tijd voor een korte stop. We eten wat en ik word haast gedwongen om op dit moment wat te drinken. Als ik dat wil uitstellen wordt mijn bidon in mijn handen gedrukt en de dwingende blik kan ik niet weerstaan, dus ik neem een paar slokken.

We gaan weer verder en gedurende een kilometer of tien is de wind ons wat minder gunstig gestemd. Hij blaast ons vanaf de zijkant van de weg in ons gezicht, maar als we bij Groenekan even een kilometertje vol tegen de wind in moeten beseffen we dat die zijwind eigenlijk best wel meeviel.

We gaan nu richting bossen. Het straatbeeld veranderd.

Bomen omzomen de weg en het groen, waarachter menige villa verscholen ligt, lacht ons als het ware toe. De Bilt is een welgestelde gemeente waar de hemelvaartsrommelmarkt behoorlijk uit de toon valt. Vanuit de verte op de fiets zien we de rommel uitgestald en zouden hier de 'armen van het dorp' hun slag proberen te slaan?

We zijn 45 km onderweg en dan naderen we het bos. We ruiken de bomen eerder dan dat we ze zien. Annemarie, die dit jaar nog niet heeft gefietst en normaliter maar een enkele keer per jaar op de fiets zit, fiets nog lekker door. Dat beseffend is het tijd voor een 'Celebrate', die vrolijk uit onze kelen ontsnapt, ook al begrijpt niemand waar dit om gaat. Mijn Cuesheet app werkt perfect, maar toch rijd ik voor we het bos indraaien nog even verkeerd. Twee keer dezelfde straat op en neer mag de pret niet drukken en even later draaien we het fietspad in het bos op. We hebben gelijk een andere ondergrond onder onze wielen.

Zonder problemen berijden we dit pad. Het tempo gaat iets omlaag, want we rijden hier wat zwaarder. Maar de fun blijft en het is weer Celebartion Time.

We komen langzaam dichter bij Leusden en ik heb Annemarie voorbereid op het kleine klimmetje dat komen gaat. Gelukkig komen we van de minst steile kant en kunnen we rustig omhoog rijden. Maar voor we aan de echte klim beginnen stijgen we heel langzaam via een bospad met iets zachtere ondergrond. Als we boven komen kijkt Annemarie mij hoopvoool aan met een verwachtingsvolle blik in haar ogen als zou dit de klim zijn. Ik moet haar teleurstellen, want het klimmetje gaat nu beginnen. We spreken af dat ik in mijn eigen tempo omhoog en omlaag rijd en dat ik onderaan op haar wacht. Ik rijd voor mijn doen heel makkelijk naar boven, even voluit gaan en de hartslag gaat omhoog, maar blijft onder de 150. Naar beneden trap ik heerlijk bij en binnen mum van tijd ben ik aan de voet van het heuveltje. Even later komt Annemarie aan die zichtbaar opgelucht is, dat dit euvel ook is verholpen.

Nog een klein stukje door de bossen en dan zijn we in Leusden. Een woonwijk door, de hoofdweg van het dorp nemen en dan bij de rotonde linksaf. In de bocht slipt mijn voorwiel wat weg. Het gevoel van een leegloper. Gelukkig staat mijn auto 200 meter verderop zodat ik nu geen band hoef te wisselen.

Jetske wacht ons op met een heerlijke lunch met soep en brood. Lekker napratend, ook over afgelopen weekend, in de zon wordt het langzaam later. Voor we naar huis gaan neemt Annemarie plaats op een matrasje en krijgt een vakkundige beenmassage van Jetske. Een mooie afsluiting van een heerlijke fietsdag.

Ik heb heerlijk gefietst, lekker rustig aan. En ruim 68 km met een gemiddelde hartslag van 120 laat mij zien dat het met de conditie wel goed zit. En dat is maar goed ook, want volgende week wachten 11 Friese steden.