Na een weekje in Praag met weinig slaap en heel veel water ben ik benieuwd hoe het fietsen me vandaag af zal gaan. Ik heb er een beetje een hard hoofd in, want de boomtoppen slaan verbazend ver uit. Met andere woorden het waait behoorlijk. Een stevige kracht vier. Gelukkig kan ik rustig inkomen, want we hebben bij Ton afgesproken en dat betekent de eerste zeven kilometer met de wind mee.

Precies om negen uur ben ik bij Ton en hij sluit aan. We voelen vrijwel direct de kracht van de wind en passen ons tempo daarop aan. Het begin van de tocht is bekend terrein, maar bij Noorden gaan we opeens linksaf, door de plassen naar Noordse Dorp, een pad dat we in al die jaren nog nooit hebben bereden.

We draaien rechtsaf Noordse Dorp in en gaan even buiten het dorp gelijk naar links: alweer ene fietspad dat we niet kennen. We rijden door de Binnenpolder, normaliter een verzamelplaats voor vogels naar de Kromme Mijdrecht en volgen het riviertje tot aan De Hoef, waar we oversteken en aan de andere kant van het water doorrijden tot in Amstelhoek. Een groot voordeel van zo'n riviertje is dat het constant draaien is waardoor je niet aan één stuk door de wind in je gezicht voelt blazen.

Dit voordeel verdwijnt voor een tijdje als we voorbij Amstelhoek richting Botshol rijden. Een vrij lange rechte weg met de wind vol op kop. Gelukkig kiezen we bij Botshol het weggetje langs de Waver en begint het draaien weer. Bij de Stokkelaarsbrug willen we koffie drinken, maar blijkbaar is het daar nog wat vroeg voor, want terras en kroeg liggen er verlaten bij. Doorrijden is dus de enige optie. Een kilometer of zeven verder is de koffie ons wel gegund. Een groot terras net over de brug in Abcoude lonkt naar ons. En niet alleen naar ons, want grote groepen fietsers zijn ons al voorgegaan en bevolken het terras.

Na de koffie gaan we weer fris verder met de wind nog even van opzij. Maar na 55 km, als we het verst van huis zijn verwijderd, draait de wind langzaam in onze rug. We rijden door de boorden van Amsterdam-Zuidoost naar de Ouderkerker Plas. Deze heb ik vaak vanaf de snelweg zien liggen, maar nog nooit met de fiets van zo dichtbij bekeken.

We rijden door Ouderkerk, en keren via de N522 aan de andere kant van het water om om ons zo de laatste 25 kilometer naar huis te laten blazen. De teller komt eigenlijk niet meer onder de 30 km/uur en toch gaat het redelijk op het gemak naar huis.

Vandaag was een heerlijke tocht van bijna 85 km, zonder één moment al te ver van huis te zijn geraakt: het verste punt was hemelsbreed nog geen 23 km vanaf Ter Aar.