In plaats van gratis parkeren op het Sportpark moet ik een stuk verderop op een bedrijven terrein parkeren. Niet al te erg. Na me snel te hebben omgekleed fiets ik naar de start waar een lange rij fietsers bij de inschrijving staat te wachten. Eén tafel met een man of drie moeten zesduizend mensen op weg helpen. Dat schiet niet echt op. Het duurt dan ook nog ruim een half uur voor ik werkelijk van start kan gaan.
Al snel merk ik dat ik goede benen heb. Sluit wel aan bij een groepje , maar dat gaat me te langzaam. Ga er dus voorbij en kom alleen te rijden met de vrij stevige wind (kracht 4) die we in het gezicht hebben. Na een kilometer of zes komt een groep langs en ik haak aan. Mijn tempo gaat daarmee gelijk omhoog. Het is goed opletten want voor me valt zo nu en dan een gaatje. Ik vul dat snel op, want heb niet zoveel zin om tussen twee groepen hangen. De groep waarin ik meerijd verliest na een paar kilometer één van hun leden die het tempo niet kan volgen. Weer kom ik een paar kilometer in de wind te rijden, maar nu wel met mensen achter mij. Maar langzaam vormt zich een groep waarin ik mijn plaatsje vind, zodat ik weer achter wat ruggen weg kan duiken.
De eerste verzorgingspost is al na een kilometer of 35. Ik stop maar heel even voor een beker water en een halve banaan, waarna ik weer snel op de fiets stap. Ik rijd richting Zandvoort en zie maar heel weinig van de andere 5999 fietsers. Voorbij Zandvoort gaan we de duinen in. Het lijkt wel zondagochtend vroeg: ik waan me helemaal alleen. Gelukkig heb ik inmiddels de wind in de rug en duinen worden bedwongen met snelheden tussen de 30 en 35 per uur.
Het is nog maar een kilometer of 28 als ik wegrijd bij de verzorgingspost. En nu merk ik ook dat er een hoop mensen meerijden. We rijden fietser aan fietser Lisse uit. Ik sluit even aan bij twee medefietsers, maar al snel worden we ingehaald door een groep die een voor mij veel beter (lees hoger) tempo rijd. De groep komt uit Amsterdam, met een fietser uit Middelburg. Aan hun shirts valt te zien dat ze echte klimmers zijn en al snel ben ik met de Zeelander is gesprek over mooie fietsplekken in Frankrijk. We rijden langs Hoofddorp (ik herken de plek waar ik vorig jaar augustus in het gras zat) met ruim 40 km/uur op de teller. Als we bij de Hoofdweg aankomen raken we in de drukte van andere fietsers verzeild en ben ik al snel het groepje waarin ik zat kwijt.
Nog even tegen de wind in doortrappen richting Lijnden, nog even de wind in het gezicht, al is dat aan de snelheid nauwelijks te merken. En dan langs de Ringvaart nog even de wind in de rug, nog even de banden die het wegdek geselen, nog even een paar kilometer tegen de veertig per uur.
En dan zijn we er al weer bijna. Bij Badhoevedorp draaien we Sloten in en als ik het wielerpark opdraai heb ik precies 100 km op de teller staan. Met een goed gevoel kom ik over de finish.
Bij de massage is het nog niet al te druk, maar ik ga toch maar niet liggen en op de parkeerplaats staan nog heel veel auto’s, een teken dat ik snel heb gereden. Wow, een goed gevoel.
Het was een heerlijke fietsdag zonder regen met goede benen. En bovendien heb ik tijdens en voor het fietsen niet aan mijn werk gedacht. Het was dus dubbel ontspannend. Dat geeft vertrouwen voor de vakantie, want over een dag of tien zal ik mijn eerste fietstocht in Frankrijk maken, waarschijnlijk ergens in de Jura. Daar zal het parkoers wel heel anders zijn, maar met zulke benen kan ik dat ook zeker bedwingen.
Sloten
Badhoevedorp Amsterdam Velsen-Zui IJmuiden Bloemendaal Zandvoort Lisse Lisserbroek Nieuw-Vennep Hoofddorp Badhoevedorp Sloten