Fietsen ten noorden van Corte(Online Fietsvertellingen) by Theo Roos

Vandaag ga ik voor de eerste keer vanuit Corte fietsen. Vanwege de stevige wandeling die we hebben gedaan heb ik gekozen voor een redelijk rustig rondje van rond de 50 kilometer. Het weer is mooi, een strak blauwe hemel, en de temperatuur ligt rond de dertig graden. Op de camping moet ik eerst van onze benedenverdieping naar boven, een heel kort, maar vrij steile oprit. Sandra staat bovenaan om me op de gvoelige plaat vast teleggen. Ik sta veel te zwaar geschakeld zodat ik op de pedalen moet staan.

Vanaf de camping draai ik Corte in. Ik ga dwars door het dorp, dat een behoorlijk schuin verloop heeft. Ik kom uit op de Place Paoli , zo op het ooh het centrale dorpsplein en rijd in noordelijke richting Corte uit. Over de brug draai ik naar links en direct begint een vier kilometer lange klim waar ik 200 meter hoogteverschil overwin.

Ik heb de goede richting gekozen, want ik rijd veelal aan de schaduwkant van de heuvel. Als ik omkijk zie ik dat Corte al niet meer zichtbaar is, Ik dacht dat ik vrijwel rechtdoor reed, maar blijkbaar kronkelt de weg meer dan ik dacht.

Als ik de top heb bereikt volgt een afdaling van 7 kilometer die mij 300 meter lager in Ponte Castirla brengt. Een gehucht, eigenlijk meer een nederzetting, dat ik gelukkig heb gezien omdat ik niet met mijn ogen knipperde.

Het blijft geen twee meter vlak, want de weg gaat direct weer omhoog. De klim is weer zes kilometer lang en het hoogteverschil 300 meter. Een mooie regelmatige klim waar ik vrij relaxed overheen rijd.

En nu volgt een hele lange afdaling: 11 kilometer lang om 400 meter naar beneden te gaan. De weg is niet al te breed, maar heel overzichtelijk en het wegdek is behoorlijk goed. Op een enkele haarspeldbocht na raak ik mijn remmen niet aan.

Beneden aan de afdaling kom ik op Route Nationale 193. Niet de plezierigste weg om te fietsen, want auto’s razen hier gewoon langs je heen. Bij Ponte Francardo ga ik even van de N193 af omdat ik een bord heb gezien dat misschien een terras belooft. En zowaar, er is hier een terras en het is nog open ook.

Twee heerlijke koude cola’s later stap ik weer op en volg even een B-weg vrijwel evenwijdig aan de N-weg. Het dorpje is genoemd naar de brug die de overkant van het nu bijna droge riviertje bereikbaar maakt.

Het laatste deel van de tocht gaat hoe dan ook over de N193, daar kan ik weinig aan veranderen. Ik zie dat de hoogte waarop ik nu rijd zo’n 200 meter is en weet dat de camping op 400 meter ligt. Er moet dus nog wel wat hoogteverschil overbrugd worden. In de volgende zeven kilometer stijg ik weer ruim 300 meter. Op zich goed te doen, maar de opkomende wind zorgt voor een extra handicap. Op het hoogste punt voor deze weg voor vandaag ga ik door een tunnel.

Het spreekwoord luidt dat er licht is aan het einde van de tunnel en dat licht vertaald zich in een afdaling. Niet al te steil, maar op de brede N-weg kan ik heerlijk de ideale lijn kiezen en zak ik langzaam af richting Corte.

In Corte moet ik nog even omhoog naar Camping Alivetu en daar zit Sandra lekker te lezen. Ik ga lekker douchen, waarna we samen van een eenvoudige lunch genieten.