Waterpret in Tavignanu(Online Fietsvertellingen) by Theo Roos

We maken ons klaar voor een waterwandeling langs de Tavignanu. Als gaat in onze nieuwe waterdichte rugzak zodat we, als we dat willen of als dat nodig is, door het water kunnen. De zak is wat zwaarder dan het kleine rugzakje dan ik gewend ben, maar het gewicht is niet onoverkomelijk. We doen niet onze wandelschoenen aan, maar schoenen waarmee we door het water kunnen lopen.

We gaan met de auto naar Corte. De parkeerplaats aan de start van de wandelmogelijkheden is inmiddels vol, maar beneden in een buitenwijk van Corte vinden we een plek voor de auto. Bij de start van de wandelingen kunnen we kiezen of we links of rechts willen. Links lijkt naar beneden te gaan zodat we deze nemen. Al snel komen we mensen tegen en we vragen of we op deze manier naar de rivier gaan. Dat blijkt niet zo te zijn, maar de vriendelijke vrouw wijst ons het half verborgen pad dat we moeten hebben.

We lopen op een pad een eindje boven de rivier. Al snel zien we mooie plekjes bij de rivier. Des te verder we komen, des te mooier wordt het.

Heerlijke waterpartijen met voldoende mogelijkheden om ons luie lijf neer te leggen.

Na een half uurtje lopen hebben we “onze”plek voor vandaag gevonden. We settelen ons op een rots en al snle geniet Sandra van het toch wel koude water.

Voor mij duurt het wat langer, maar uiteindelijk betreed ik ook het best wel koude riviertje.

Na een uur of twee in de warme zon en het koude water besluiten we een stuk stroomopwaarts te lopen om vervolgens door de rivier stroomafwaarts te gaan. Onderweg vind ik in de rotsen een heerlijke rustplaats waar ik helaas niet al te lang van kan genieten.

Na een tijdje verlaten we het pad en laten ons afzakken naar de rivier. Het eerste stuk door de rivier bewijst de waterdichte rugzak gelijk zijn diensten. Ik bijna kopje onder, met mijn benen niet bij de grond kunnend en de rugzak half op en half in het water drijvend zoek mijn weg door het water.

Al klauterend, voorzichtig de rivierbodem aftastend en zwemmend zakken we stroomafwaarts. Helaas duurt deze pret niet al te lang want de eerste donderwolken worden boven de toppen van de bregen zichtbaar. En bij het eerste rommelen overleggen we hoe we verder gaan. Nog even door het water, maar als het rommelen aanhoudt kiezen we op Sandra’s aandringen verstandig het pad langs de rivier.

Op de weg naar de parkeerplaats vallen drie druppels regen. Het blijkt de enige regen van de dag te zijn, dus de rest van de middag relaxen we bij de tent, nagenietend van een heerlijke waterwandeling. Het was echt super.

Als diner hebben we vanavond pizza, afgehaald in één van de vele straatpizzeria’s die Corsica rijk is. Na het eten van de pizza zijn we het over één ding eens: Hier halen we nooit meer pizza!