Fietsen door de Balagne(Online Fietsvertellingen) by Theo Roos

We zijn vertrokken uit Corte en na wat omzwervingen langs verschillende campings zijn we vlakbij Calvi op camping Bella Vista terecht gekomen. Bijna gewoontegetrouw staan we achterop de camping en bijna vanzelfsprekend heerst daar rust. We zijn hier dan ook om nog een paar dagen te relaxen voor we weer huiswaarts gaan. De camping ligt een paar honderd meter van de baai van Calvi, waar we de wolken nog zien die we in Corte achter ons hebben gelaten.

Na een dag niks doen en lezen besluiten we in de avond een bezoekje te brengen aan Calvi. Het stadje valt ons alles mee, maar de beroemde citadel is niet wat we ervan verwachtten. We rijden even door naar een klein kapelletje net buiten Calvi en kijken vanaf Notre Dame de la Serra uit over het stadje.

En voor we weer teruggaan naar de camping genieten we nog even van een heerlijke zonsondergang.

Vandaag, vrijdag, heb ik weer een fietstocht gepland. Maar eerst moeten we een heerlijk strandje voor Sandra zoeken. Na twee strandjes te hebben afgekleurd is het derde strandje helemaal naar haar teveredenheid. We parkeren de auto in Marine de de Sant’ Ambrogio, ik haal mijn fiets uit de auto, trek mijn schoenen aan en mag terugfietsen naar de N197, meteen steil omhoog,. De eerste anderhalve kilometer overbrug ik dan ook bijna 100 meter hoogteverschil.

Vervolgens ga ik langs de N197 naar L’Ile Rousse. De wind waait heerlijk hier langs de kust en dat hij tegen is maakt me niet zoveel uit. Zodra ik L’Ile Rousse binnenrijd staat het verkeer zo goed als stil. Een lange rij auto’s van zo’n anderhalve kilometer. Ik kies de middenstreep om erlangs te gaan, zorgvuldig oplettend of de tegenliggers wel rekening met mij houden. Zo kom ik in het centrum aan en meer aan voor mijn eerste vochtstop van de dag, want inmiddels is het 35 graden.

Nadat ik mijn vochtgehalte op peil heb gebracht rijd ik weg van het dorp. Ik ga richting Monticellu wat heel erg bergachtig klint, maar op slechts 200 meter hoogte ligt. Ik rijd als het ware langs het dorp en daal vrijwel direct een stukje af. Direct over de spoorlijn staat half verscholen een bordje naar Muro, en dat is de volgende grotere plaats op mijn geplande route. Ik rijd een smal weggetje in, eerst nog tussen de bomen door. Maar al snel in de brandende zon. Hoog boven me zie ik dorpjes liggen en ik vraag me af of ik daar naar toe moet.

De weg is slecht, het asfalt super beroerd en daardoor de grip op de weg waardeloos. Ik heb er spijt van dat ik juist vanochtend mijn banen weer vol heb opgepompt als ik om de gaten heen laveer en mijn fiets over de weg voel springen. Op deze manier wordt een klimetje van 3 tot 4% toch nog lastig. Ik word volkomen verrast als ik opeens in de middle of nowhere en droog land een meer zie liggen. Het blijkt een groot stuwmeer te zijn wat er in deze hitte, inmiddels 37 graden wel heel verleidelijk uitziet. Maar zwemmen doe ik niet en ik rijd gestaag verder.

Een half uurtje later zie ik het meer weer liggen, alleen nu een heel stuk onder mij en vlak boven mij zie ik een dorpje waarvan ik veronderstel daat het Muro zal zijn.

Als ik het dorpje, Santa Reparata di Balagna ,binnenrijd, word ik direct verwolkomd door een terras, waarvan ik zie dat ik 9 km ben verwijderd van Muro. Ik ben dus ergens verkeerd gereden. Mijn inmiddels lege literbidon geeft aan dat een tweede stop verstandig zou zijn. Ik luister naar mijn bidon, drink twee cola weg en bestel een grote fles water waarmee ik m ijn bidonnen weer afvul. Het restant water drink ik op en na het raadplegen van de bareigenaar en mijn Tom Tom rijd ik verder.

Ik ben nu bij het mooiste stuk van de route aangekomen. Ik rijd van dorpje naar dorpje en bevind me duidelijk op de route van de ambachtslieden. Via Corbari kom ik bij Pigna, dat we morgen samen van dichtbij gaan bekijken.

Nu zie ik het alleen van de weg af liggen en rijd verder de Col de Salvi op langs en door plaatsjes als Aregno en Cateri. De col is iets meer dan 500 meter hoog en vanaf de flanken heb ik een prachtig uitzicht op de kustlijn.

Als ik de top van het colletje heb bereikt bereid ik me voor op een afdaling, wetende dat vrijwel al het klimmen voor vandaag voorbij zal zijn, maar de weg is hier zo slecht dat ik de eerste kilometer van de afdaling haast nog langzamer rijd dan tijdens de klim. Maar dan wordt de weg iets beter en heb ik een prachtig uitzicht over de Balagne.

Ook hier passeer ik weer een paar dorpjes en nadat ik het laatste klimmetje naar Zilia heb voltooid kan ik de verleiding van een terras beschaduwd door wijnranken niet weerstaan.

Cola en een Magnum zijn hier mijn bestelde verfrissingen en als ik genoeg heb genoten van de schaduw stap ik weer op de fiets om af te zakken richting Calvi dat ik beneden mij al zie liggen.

Er volgt een afdaling van een kilometer of tien en ik laat me heerlijk uitrijden, genietend van de koele ind die door mijn kleding blaast. Bij de kust kom ik aan bij de N197 die ik nog een klein stukje moet volgen om bij de camping te komen.

Vandaag was de weg in combinatie met de hitte mijn grootste vijand en de koude cola bij de tent smaakt dan ook uitstekend.