We zijn inmiddels weer een weekje thuis na een heerlijke vakantie op Corsica. Ik heb daar heerlijk gefietst, maar het vlakke kwam ik daar niet tegen. Heb afgelopen weekend wat klussen in huis gedaan waardoor ik pas vandaag voor het eerst fietsklaar ben. Het is mooi weer, niet al te veel wind en ik ga voor een rondje van een kilometer of vijfentwintig.

Al snel merk ik dat het met de benen goed zit vandaag. Vanaf de eerste meters draai ik een voor mijn doen ongewoon hoog beentempo, dat ik, zoals later zal blijken, de hele weg kan volhouden.

Ik heb ervoor gekozen in de buurt te blijven. Een rondje richting Amstelveen, maar niet op de manier zoals ik naar mijn werk rijd vind ik een leuk begin. Ik rijd eerst naar Korteraar en dan bij Papenveer naar rechts om vervolgens langs de golfbaan naar Nieuwveen te rijden. Door Nieuwveen en dan richting Vrouwenakker. Ik draai voor de brug naar rechts en terwijl ik langs de Amstel richting De Hoef fiets vraag ik me af waarom we dit stukje niet vaker in onze routes opnemen. Er is hier weinig verkeer en het is hier prachtig. Bij De Hoef draai ik de brug op om gelijk na de brug naar links te gaan richting Amstelhoek en vervolgens naar Uithoorn.

Alle opbrekingen en nieuwe wegen in Uithoorn verrassen mij, maar ik kom uiteindelijk op het fietspad door de polder terecht naar de Nesserlaan. Ik draai naar links en rijd vervolgens Amstelveen binnen.

Bij De Manen stop ik voor twee cola's en daarna ga ik een stukje door het Amsterdamse Bos richting de Ringvaart. Ik blijf aan de westkant van de vaart rijden waar de weg overgaat in een fietspad. Vlak voor het zwembad besluit een groep oudere fietsers te stoppen om de omgeving te bewonderen zonder rekening te houden met achterop komend verkeer. Als dat er dan toch komt, ik dus, laten een aantal ouderen zich niet onbetuigd en krijg ik wat scheldwoorden naar mijn hoofd geslingerd. Ik haal mijn schouders op en zo glijden de beledigingen daar als vanzelf af.

Ik rijd naar de Oosteinderweg en vervolgens via een mij tot nu toe onbekend fietspad, waar oudere fietsers niet reageren op mijn vriendelijke gebel met het excuus dat ze doof zijn, naar de Stommeerkade.

Even later rijd ik langs de plassen, schiet de watertoren voorbij en rijd via Kudelstaart en Bilderdam naar huis. Als ik de carport inrijd kijk ik op mijn fietscomputer en zie dat ik het hoge beentempo de hele weg heb volgehouden. Een cadans van 91 in twee uur is voor mij uniek te noemen, wat ook te merken is aan mijn hoge gemiddelde snelheid. En toch heb ik het gevoel dat ik vrij rustig heb gefietst.