De Merel organiseert elke maand een toertocht in groep, die ook open staat vopor niet-leden. Vorig jaar heb ik een keer meegereden en dat was me goed bevallen. Vandaag is mijn tweede kennismaking met de Merel.

Het is wel vroeg, want om tien voor acht stap ik de Paddestoel (een kroeg) binnen om me in te schrijven.

Tien minuten en een kop koffie later stappen we allemaal op de fiets.

Al snel merk ik dat het tempo een stuk hoger is dan vorig jaar. De teller wijst direct meer dan 30 km/uur aan en ik moet even wennen.

Vanuit Mijdrecht rijden we via Wilnis naar Breukelen om een mooi deel van Nederland in te rijden. Via het plassengebied naar de meer bosachtige omgeving van Soest. De voorrijders doen puik werk. Geen enkele keer hoef ik na de bocht extra aan te zetten om weer bij de groep te komen. Dat rijdt heel prettig en dan is de 30-plus ook goed vol te houden.

Na 75 km is de koffiestop. De plek van de stop was nieuw voor de Merel en er was deze week speciaal iemand naar toe gereden om onze komst aan te kondigen. Er was dus genoeg koffie en appeltaart (met of zonder slagroom). De rust duurt niet zo lang en voor we de fiets opstappen legt de voorrijder uit dat we direct de Amerongse berg op gaan. 'Ieder in zijn eigen tempo en beneden bij de rotonde wachten we op elkaar.

Amerongse Berg Gemiddeld 4.7%   Lengte 1.1 km   Hoogte verschil 52 meter

Nou, eigen tempo en ik gecombineerd met een weg omhoog staat bijna garant voor traagheid. Het grootste deel van de groep moet ik al snel laten gaan. In het begin van het klimmetje haal ik iemand in, later nog een keer nadat hij mij weer had ingehaald. In het stuk vals plat bovenaan loop ik snel in op een tweede Mereliaan die ik in de afdaling inhaal. Beneden staat de rest te wachten.

Je zou verwachten dat het tempo wel eens zou zakken, maar het blijft net zo hoog als het begin. Later blijkt dat het gemiddelde na de hele tocht vrijwel gelijk is aan het gemiddelde van de eerste helft.

We rijden door een mooi gebied. Ik maak op de fiets wat fotos waar je er hier één van ziet. de anderen zijn door de beweging in de foto erg artistiek geworden en dus niet geschikt voor plaatsing.

Bij de Meern begint het te spetteren. We verwachten allemaal dat het nu zal gaan regenen, maar mijn strenge blik naar de grijze lucht doet de wolken verschrikt uit elkaar drijven. Het wordt weer droog en we worden gewarmd door een waterig zonnetje.

Vanaf Wilnis buigt de één na de ander af naar huis. Alleen de sterksten blijven over om in de Paddestoel nog wat te drinken.

Na een cola light ga ik om kwart over twee naar huis. Ik kan alleen mijn autosleutels niet vinden. Ik blijk ze in het contact te hebben laten zitten ... lekker slim!... Gelukkig is Mijdrecht geen crimineel dorp, of zouden de sleutels er nog inzitten omdat de auto dicht bij de kerk staat en echte criminelen tot 3 uur slapen. We zullen het nooit weten.

Ik ben mooi op tijd weer thuis!