Het is zondag en de bedoeling is dat ik fietsclub De Merel ga verkennen. Er is mij doorgegeven dat er om negen uur wordt vertrokken uit Eetcafe de Schans, maar alles wat er is, geen fietsers met een Merelshirt, eigenlijk is er helemaal niets en niemand op de eigenaar na, die me om kwart voor negen vertelt dat wel dat de Bgroep om negen uur vertrekt. Maar noemand verschijnt. Misschien heeft het gewoon met de vakantieperiode te maken.

Ik ga dan weer naar husi en besluit vanaf daar een rondje te fietsen. Ik zet een tocht uit richting duinen, want dat lijkt best gunstig als ik naar de wind kijk op weeronline. Ik begin lekker, fiets op bekend terrein tot ik in Leiden aankom. Daar rijd ik even fout, maar heb ik de route weer vrij snel gevonden.  Voorbij Voorschoten richting Wassenaar rijd ik weer fout. Dat kost me wel een kilomter of vijf op mijn route. Maar na wat heen en weer gemanouvreer ben ik dan toch in de duinen en rijd een kilometer of 15 op en neer met lichte, niet op geanticipeerde, tegenwind. Voor ik weer landinwaarts rijd, maak ik een welverdiende stop bij restaurant de Duinrand. De serveerster is vriendelijk, maar heeft het buskruit niet uitgevonden, want als ik na mijn bestelling vraag of er ijs in de cola kan, is zij na daarop antwoord te hebben gegeven alweer kwijt wat ik had besteld. Vervolgens vergeet ze het ijs. En als ik vraag af te rekenen zegt zij doodleuk dat het € 12 is. Als ik aangeef dat mij dat wat veel lijkt voor een koffie en een cola houdt zij eerst gewoon vol dat haar apparaatje dat nou eenmaal aangeeft, maar nog een keer  controleren brengt de rekening terug naar € 6. Overigens ook erg veel geld voor een cola en een stuk appeltaart.

Ik merk dat ik het lastig vind om na een rust weer op gang te komen, zeker als ik de in dit geval verwachte meewind niet heb. Ik besluit me niet uit mijn naad te fietsen en fiets rustig richting huis. Als ik vanuit Sassenheim onder de A44 doorrijd wijst mijn route mij een, voor mij nieuw, fietspad op. Een heerlijk goed geasfalteerde weg die me richting Weteringbrug brengt. Ik ben weer op bekend terrein, de wind is de laatste kilometers gunstiger, en na een verplichte stop op de Leimuiderbrug ben ik voor ik het weet weer thuis, waar Sandra met open armen op me wacht.