Ik ben er vroeg bij vanochtend. Ik haast me zonder koffie uit een redelijk ongastvrij AirBnB onderkomen naar de start. ik weet dat daar koffie is, dus ik maak me niet teveel zorgen.

Even over achten ga ik op weg. Gelijk naar beneden, dat voelt lekker, maar het is een voorbode voor wat de dag gaat brengen. De eerste fotograaf staat hier langs de kant. De foto''s laten mij niet echt voordelig uitkomen, dus die heb ik niet besteld. Er is weinig echte vlakke weg vandaag. Ik zoek mijn tempo en voel zo al vroeg dat ik vandaag mijn eigen tempo moet rijden, mij niet gek moet laten maken door doldrieste klimmers.  

Het landschap is afwisselend. We rijden hele stukken omzoomd door groen en boterbloemen. ik geniet van de omgeving.  Al snel komt de eerste klim: de Middelberg.  Het is misschien wel de pittigste klim van vandaag: 6.2% gemiddeld met een maximum van 22%. Maar dat hoge maximum stijfgingspercentage zorgt er ook voor dat een groot deel van de 530 meter klim niet zo steil is. Ik kom dan ook gewoon fietsend boven, zonder dat mijn hart op hol slaat. En dan is het jammer dat de afdaling niet zo steil is, waardoor het tempo niet echt de hoogte in wordt gegooid. En aan het einde van de afdaling trillen we ook nog eens de kinderkopjes op.

Er volgen nog twee klimmetjes met aangegeven maxima van onder de 10%, maar mijn fietscomputer laat andere getallen zien. In de voorinformatie heb ik gezien dat er een bevoorrading is na de derde klim, dus ik verwacht de vierde klim van de dag absoluut niet. Toch rijd ik ook de Schoonhovendreef, zeker voor mijn den, vrij makkelijk op. Het tempo zakt dan wel, maar ik kan blijven fietsen. Na de vierde klim komen we dan bij de bevoorradingsstop, uitgezet bij een basisschool. Ik doe twee keer een rondje langs alle voer (honingkoeken, wafels en stroopwafels) en zorg dat ik mijzelf goed vul. Zo maskeer ik het mindere ontbijt van vanochtend.

Als ik sta te eten zie ik een filmploeg. Eerst heb ik geen idee wat ze filmen, ik denk aan een impressie, maar dan zie ik dat een wielrenner met allemaal anderen op de foto gaat. Ik hoor dat ze de man Sven noemen en ik begrijp dat dit de naamgever van deze tocht is. Ook ik ga op de foto met Sven Nijs vergezeld van het vriendelijk verzoek of hij ook met een Hollander op de foto wil. Als ik later de foto terugzie, zie ik goed het verschil tussen een afgetrainde voormalige topsporter en de hobbyfietser die van lekker eten houdt. Ik zie er toch een stuk minder gestroomlijnd uit.

Na me tegoed te hebben gedaan aan alle koolhydraten en na mijn bidons te hebben gevuld (één heb zelfs gevuld met sportdrank, maar dat blijkt ook voor dit merk geen goed idee) stap ik weer op de fiets. Inmiddels schijnt het zonnetje en na en paar kilometer doe ik dan ook mijn armstukken uit.

Ik kom aan de voet van de laatste klim van de dag, een wat langere klim, maar gemiddeld minder steil, maar toch met uitschieters op mijn fietscomputer naar 15%. Op deze heuvel ligt ook de steilste 100 meter van deze fietstocht. Boven gekomen hebben we een prachtig uitzicht over een Domaine met op de achtergrond het dorpje Tielt.  Het maken van een foto geeft hier de benen ook nog eens wat rust. Toch valt het klimmen mij vandaag niet tegen. Ook de afdaling is wat langer, maar niet over al te brede wegen waar bovendien het zonlicht niet altijd helemaal goed komt en er dus rare licht-donker verschillen ontstaan.

Hoewel het niet meer vlak wordt, is het echte klimmen ook voorbij. Ik zoek dan ook mijn eigen tempo en rijd zo rustig richting de finish. In mijn gedachten heb ik nog de klim naar het finishdoek te gaan, maar de afdaling leek aan het begin van de dag veel steiler dan hij daadwerkelijk was. Dus is ook de laatste klim geen probleem.

Ik lever mijn stuurbordje in, krijg een flesje Kwaremont bier met een petje, eet een Belgische Frites, drink een cola en ben dan klaar om mijn fiets terug naar mijn auto te rijden. Het was een heerlijke fietsdag.