Het is bijna half negen als ik bij De Schans in Vinkeveen aankom. Er staan 12 fietsers en ik stel me voor. Het wordt mijn tweede kennismaking met De Merel. Er wordt in twee groepen gereden. De genoemde snelheden schrikken me een beetje af. Ik kies dan ook zonder twijfel voor de groep met de laagste snelheid.

Rond kwart over elf zakt het tempo wat. Al snel zie ik de oorzaak, namelijk een koffiestop.  We zijn hier te gast bij de Paddenstoel in Lage Vuursche. Snel worden we voorzien van koffie en als we de eerste kop net naar binnen hebben gegoten, komt ook de tweede groep van De Merel binnen. Het geluid van geroezemoes neemt toe. Ik probeer te luisteren, maar er zijn te veel gesprekken gaande. Nog een tweede kop koffie en we zijn er weer klaar voor.      

Als we naar buiten lopen krijg ik de koude rillingen. Mijn shirt is natuurlijk wat vochtig en daar heeft de buitenlucht vat op. Maar ik heb niet veel tijd om er bij stil te staan. Al snel rijden we weer rond de dertig.  Langzaam loopt mijn hartslag op en krijg ik het wat moeilijker. Voorbij Vreeland moeten we de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal over. Het is de eerste keer vandaag dat ik een gaatje moet laten dat ik in de afdaling moeiteloos dicht rijd. Langs het kanaal met windje mee geeft me wat rust. Maar als we weer richting Vinkeveen gaan krijg ik het toch moeilijk. Ik bijt door en laat niets merken en zo rijd ik even over twaalven Wilnis binnen en stap ik af om mijn  fiets in de auto te zetten. Ik hoor nog iemand roepen dat ik er volgende week weer bij moet zijn. Het was een mooie fietstocht langs veel voor mij onbekende plekken.      

Ik rijd naar huis in de wetenschap dat ik dit jaar nog niet zo een hoog gemiddelde, bijna 27,5 km/uur heb gereden als vandaag. En toch is dat een lekker gevoel.