6 Uur zaterdagmorgen, een tijdstip dat de wekker normaal geen werk doet, maar deze zaterdagmorgen word ik uit mijn slaap gesleurd; de eerste grote tocht van het seizoen: de Joop Zoetemelk Classic(JZC).

Ik ben nog niet helemaal wakker als ik op de fiets stap, maar de nachtvorst maakt snel een einde aan mijn dromerige gedachten. Op weg naar het clubhuis vanaf waar we per fiest zullen vertrekken naar Leiden om daar de JZC, een toertocht van 150 km) te fietsen.

Al snel kom ik erachter dat dit niet de groep is waar ik normaal in meefiets. Dit is de A-groep die een veel hoger tempo fietst. Op weg naar Leiden valt alles nog mee. Het tempo ligt nog niet zo hoog en de spieren zijn fris.

In Leiden schrijven we in en wachten we op clubgenoten die op een andere manier naar de start komen. Om acht uur pakken we onze fietsen, gaan op de foto met de naamgever van deze tocht (foto volgt) en vertrekken in colonne. De eerste kilometers zijn erg druk, maar al snel heeft onze club (deze tocht zo'n 25 man sterk, waarvan 1 vrouw) een eigen tempo gevonden. Dat tempo ligt constant rond de 30 km per uur en vaak erboven. Ik fiets eigenlijk erg makkelijk mee en al pratend met deze en gene flitsen de kilometers onder mijn wielen door.

De zon komt langzaam door en het fietsen is aangenaam. Op de fiets eet ik mijn eerste koek en even later komen we in Woerden bij de plaatselijke wielerclub voor koffie, fris en een stempel. De kantinebeheerders zijn duidelijk niet ingesteld op de grote toestroom, maar na enige tijd hebben we allemaal wat te drinken en ik kauw daarbij een appelpunt met slagroom weg.

Weer op weg en al snel zit het tempo er weer in. Na het meest oostelijke punt te hebben gerond, rijden we weer richting westen en naar voor mij wat bekender gebied. Bij Nieuwveen heb ik even de neiging om rechtdoor richting huis te rijden, maar ik blijf de groep volgen. Voor de wind rijden we relaxed met een gangetje van 30 richting de brug, waarna we 180 graden draaien en met tegenwind verder fiesten. Het lijkt even of de duivel in de groep is geslopen want tegen de wind in gaat het tempo behoorlijk omhoog. Opeens voel ik mijn benen. Opeens voel ik dat ik nog geen afstand heb gemaakt dit jaar. Ik bijt op mijn tanden en volg.

Voorbij Bilderdam gaat het mis. Het constante tempo is uit de groep en ik kan het steeds weer optrekken niet volgen(zoals zo vaak vorig seizoen is ook nu 130 km een breekpunt). Het is in een keer over. Ik moet het wiel voor mij loslaten. Ik laat een gat vallen. Een andere fiets vult het gat op en ik probeer aan te klampen. Weer een gat, weer opgevuld, maar weer lukt het net niet. Achter in onze groep zit nog een ploegje 'vreemdelingen', maar ook hier hetzelfde verhaal. Ik weet dat er over een paar kilometer een controlepost en een stop is en besluit in mij eigen tempo daar nar toe te fietsen. Tot mijn geluk is er wat besluiteloosheid in de groep en wordt pas besloten om koffie te gaan drinken als ik weer bij ben.

Tijdens de koffie zeggen een paar van de clubgenoten dat ze niet hebben gezien dat ik loste en dat ik dan wel moet roepen. Dat begrijp ik best, maar op het moment dat ik loste had ik geen zuchtje adem over, laat staan een hap adem om HO te roepen. Ik krijg het advies vooraan in de groep mee te rijden zodat ik minder last heb van de tempowisselingen. Ook spreken we af dat de voorrijders de groep meer zullen opvangen. een mooi voorbeeld van het sociale dat toerfiesters onderling hebben.

De laatste 35 km gaan weer lekker. Ik zit goed in de groep en kan het tempo weer uitstekend volgen. Ok, ik voel de benen en het lijf, maar de kracht is niet helemaal weg. Het laatste deel gaat door de geboortestreek van Zoetemelk. We passeren zijn geboortehuis en zien het standbeeld ter ere van hem. Daarna gaat de tocht via Leiderdorp naar de finish.

Even met z'n allen wat drinken en daarna op de fiets richting Alphen. Met het windje in de rug ligt het tempo al snel ver boven de 30 km/u. Nog steeds is het goed te doen. Vlakbij Alphen buigen de eersten van de groep af. Ik laat de groep ook gaan als zij afslaan richting clubhuis en fiets door naar huis.

Eenmaal thuis merk ik hoe moe ik ben, maar wel voldaan. Met 190 km met een gemiddelde van ruim 27 km/u zo vroeg in het seizoen ben ik dik tevreden. Het gaat mooi worden dit jaar!