Hoewel een week Parijs met 61 leerlingen niet de ideale voorbereiding is voor een weekend fietsen, sta ik toch rochelend, proestend en hoestend naast mijn bed en maak mij op voor 110 km door Noord-Holland. Vandaag fiets ik met Kirsten en een paar van haar vrienden/vriendinnen.
We hebben om kwart voor negen afgesproken in Het Twiske en als ik het parkeerterrein oprijd zie ik ze al snel, terwijl ze hun auto aan het uitpakken zijn. Even later fietsen we gezamenlijk naar de start.

De groep moet nog inschrijven en ik verander mijn deelnamebewijs van 160 naar 110 km. We gaan voorspoedig van start. met de wind in de rug leggen we het parkoers af in gezwinde spoed. Het is druk onderweg; veel fietsers, maar ook veel auto's. Vooral de eerste helft van de rit rijden we door dorpjes en hoewel erg charmant, toch ook wel onrustig.

In Bergen besluiten we bij een mooi terras te stoppen. De bediening is in paniek. Niemand had haar verteld dat hier vandaag duizenden fietsers langs zouden komen die koffie en ander lekkers wilden. De appeltaart is dan ook op en de koffie moeten we zelf halen.

Na de koffie, de anderen vlaai en ik twee koekers, stappen we weer op de fiets. We rijden nog een stuk noordwaarts en genieten nog even van de wind in de rug. Als we naar het westen draaien merken we al snel dat de wind toch heel behoorlijk is, maar Oscar neemt de kop en daardoor zakt het tempo nauwelijks.

Vlakbij Spanbroek is een ravitailleringspost: krentenbollen en AA. Heerlijk even in het zonnetje aan het water zitten en dan op weg voor de laatste ruim 40 km tegen de wind in. Als we Avenhorn uitrijden hebben we nog even een discussie of nog een koffiestop nemen of niet. Het wordt niet.

Hier begint de echte hel van Noord-Holland. Vanaf Avenhoorn in een rechte lijn via Noord- en Midden-Beemster naar het Noord-Hollands Kanaal met windkracht veel pal op kop. Inmiddels protesteren mijn neus en keel ook, zodat lekker rustig ademhalen steeds moeilijker wordt. Ik verlies vandaag een hoop vocht, maar het meeste uit mijn neus.

Ik rijd mijn eigen tempo, laat de groep gaan, maar houd ze in gezichtsafstand. Een koetjesreep in Midden-Beemster geeft niet voldoende energie en bij het Noord-Hollands Kanaal laat ik de groep dan ook gaan.

Ik rijd de tocht uit in eigen tempo, sluit onderweg aan bij een ploegje, die ik in de laatste kilometers weer achter me laat omdat het te langzaam gaat. In Oostzaan komt de groep van Kirsten net naar buiten met een tegeltje. Ik ga naar binnen om me af te melden (en krijg natuurlijk ook een tegeltje). We kletsen nog wat na en gaan dan weer op huis aan.

Een impressie (copyright Sportplaat.nl) van de tocht door het Twiske