Tegen achten kom ik het clubhuis in. Ik kijk om me heen en zie slechts twee andere B-rijders. Er wordt al druk overleg gepleegd waar de rit vandaag naar toe zal gaan. Voor het kleine groepje B's zit er weinig anders op dan met de A mee te fietsen.

Er is regen voorspeld in de middag en al vroeg in de ochtend hangt een donkere wolkensluier als een deken dreigend boven ons hoofd.

We gaan richting Muiden, dus een heel stuk bekend, zeker tot aan Breukelen. Vanaf hier nemen we een andere weg, want rijden rechtdoor naar Vreeland. Een prachtige route langs de Vecht. Het tempo is hoog, maar goed te volgen.
Voorbij Vreeland blijven we nog een stuk de Vecht volgen.

Nog voor Nederhorst den berg buigen we af richting Ankeveense plassen. Het fietspad is smal, de bochten listig en het tempo hoog. Eén na één scheren we door de mooie natuur. De stilte slechts verstoord door een enkele ratelende derailleur.

Daarna rijden we via Weesp naar Muiden, steken gevaarlijk over en laten medeweggebruikers schrikken. In Muiden worden we vlak voor Ome Ko opgehouden door een wegdraaiend stuk wegdek (draaibrug), maar even later zoeken we onze plaaats op het terras.

Twee koppen koffie en 17 boten later zitten we weer op de fietsen en rijden langs de Maxis richting Diemen. Zodra we over het Amsterdam-Rijnkanaal zijn, buigen we terug naar dat kanaal om het tot aan Nieuwer Ter Aa te volgen.

Vlak voorbij Nieuwer Ter Aa is opeens het tempo uit de groep en voor ik het doorheb wordt mij de kop opgedrongen. Ik wil me niet laten kennen en probeer mijn nieuwe rol met verve in te vullen. Iets te fanatiek, want al snel wordt achter ons geroepen dat we 32 op de teller rijden, dus we laten het tempo iets zakken.

Het lijkt logisch om vanaf hier rechtsstreeks naar huis te rijden, maar de aanwijzingen, die iedere zijweg van achter doorgeroepen worden, volgend gaan we eerder verder van Alphen dan richting.

Via Kanis en kamerik rijden we naar Woerden en hier richting Bodegraven. Vlak voor Bodegraven geef ik de kop over en laat mij niet te ver in de groep terugzakken.

Relaxed rijd ik de laatste kilometers mee en geniet in het clubhuis even later van een welverdiende AA. Nog even 6 kilometer huiswaarts, waar Sandra, en de douche, wacht.