Eens even een ander verhaal dan alleen maar over fietsen.

We vertrekken deze zaterdag redelijk op tijd voor een mooie rit en wandeling op de hoogste vulkaan van de regio.
In Montdore aangekomen gaan we eerst naar de VVV om informatie te vragen over de mogelijkheden. Zoals we al hadden gelezen, maar nu zeker weten met gedetailleerde informatie kun je met de kabelbaan omhoog om te voet af te dalen. Eerst wat eten (een Croque Monsieur en een crèpe) en dan zjn we er klaar voor.

De rit met de kabelbaan langs de Puy de Sancy is kort, hevig en stijl. Als je dan boven aankomt en een soort kom op de berg, lijk je helemaal niet zo hoog te zitten. Even verder kijkend zie je megaveel traptreden die naar het hoogste punt (1186 meter) leiden.

Boven zien we een bordje dat ons de wandeling naar het dal wijst. 1 uur en 45 minuten lopen. Ons ongebreidelde optimisme vertelt ons dat wij er zeker een half uur korter over doen, dus we aarzelen niet lang en vangen de wandeling naar beneden aan. Nu kijken we nog uit over de smalle paadjes die we straks zullen lopen.

          

Meestal gewoon lopend, maar soms glijdend en soms half springend dalen we af. Als we tegenliggers tegenkomen moeten we ons erg dun en klein maken wat met mijn postuur natuurlijk niet de gemakkelijkste opgave is.

Het pad blijft verrassen met soms mooie doorkijkjes en soms stijle afdalingen. We hebben bewondering voor de mensen die omhoog komen, ook al voelen we dat dalen makkelijker lijkt dan dat het is. Mijn nieuwe Nikes worden op deze manier in ieder geval perfect ingelopen met bewegingen die ik bij normaal gebruik hoogstwaarschijnlijk nooit zal maken.

     

Sandra en ik lopen allebei ons eigen tempo en af en toe wachten we op elkaar. Dit geeft ons wel de gelegenheid om elkaar vanaf verschillende hoeken te fotograferen.

 

Langzaam komen we in het dal waar de koeien vredig liggen te grazen en waar de stilte verstoord wordt door de bellen die worden geactiveerd door de loom met hun hoofd schuddende koeien. Het is wel even iotkijken waar je loopt, want de oneffenheid wordt hier niet veroorzaakt door keien, rotsen, lava en andere natuurlijke harde stoffen, maar door opgedroogde koeievlaaien.

Eén uur en een kwartier nadat we zijn begonnen aan de wandeling zijn we weer terug bij de kabelbaan. Ik kijk nog één keer achterom. De nietigheid van de mens in deze machtige natuur wordt geaccentueerd door Sandra, omringd door vulkaantoppen.