De Provence is een mooie streek om te fietsen. Vaak is het echter moeilijk een route te bepalen, omdat je niet zo goed weet waar het leuk en lekker fietsen is.
Vandaag is dat anders.Ik fiets een uitgepijlde route. Niet voor één dag uitgepijld zoals wij van de toertochten kennen, maar een route met vaste bepijling. De totale route (een rondje) is bijna 230 km. Vandaag fiets ik ongeveer de helft.

Ik besluit te starten in het plaatsje Forcalquier. Op een maandag, want dan is er markt en dan heeft Sandra daar ook iets te doen. Na even rondrijden vinden we een parkeerplaats. Ik laad mijn fiets uit, zet hem in elkaar en fiets nog een klein stukje met Sandra mee voordat we afscheid nemen.

Al gauw laat ik het stadje achter mij.

Forcalquier ligt hoger dan het eindpunt, de camping in Lagnes, zodat ik weet dat ik vandaag meer mag dalen dan dat ik moet klimmen. Het eerste stuk gaat dan ook meteen bergafwaarts, maar al snel keren de kansen en de stijgingspercentages zijn opeens met een plusje in plaats van een minnetje, omhoog dus.

Na stevig klimmen op mooie kleine weggetjes kom ik na een kilometer of twintig op het hoogste punt van de route. Tot nu toe zijn de pijlen duidelijk te zien. In de afdaling, waar ik hoge snelheden haal, blijkt dat een stuk moeilijker te zijn. Ergens ben ik verkeerd gereden, want opeens kruis ik de route nationale zonder dat een pijl mij de weg wijst.
Ik weet dat ik richting Apt moet en volg een klein stukje de nationale. Dit rijdt niet al te prettig met veel snel langsdenderend verkeer, dus ik grijp de eerste mogelijkheid aan om een kleiner weggetje te nemen.
Volgens mijn kaart kan ik op deze manier weer op de route komen.

Het gaat weer stevig omhoog. Ik rijd langs landerijen waar het gras al is gemaaid en tot mooie rollen vervwerkt.

Des te hoger ik kom op weg naar het dorpje, des te stijler het word. Uiteindelijk kom ik in het dorpje aan en klim verder tot ik niet meer verder kan. Ik vraag me af waar de weg is die wel op mijn kaart staat. Als ik deze niet kan vinden besluit ik een bewoner aan te spreken. De man legt mij uiterst vriendelijk uit dat er hier wel een weggetje naar de gewenste plaats gaat, maar dat dat weggetje absoluut niet geschikt is voor mijn fiets, of beter gezegd mijn banden.
Hij laat mij de keien zien en wijst op de richtingaanwijzer zodat ik besef dat het wegdek er zo ongeveer 5 km zal uitzien. Ik heb dus een ander alternatief nodig.

De man loopt met mij mee en vanuit het dorp hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. De man kan me zo precies wijzen hoe ik moet rijden. Ik besef dat mijn klim hiernaartoe voor niets is geweest, maar besluit dankbaar van de afdaling te genieten.

Deze omweg heeft me nogal wat tijd gekost en als ik in het volgende dorp van een cola geniet besluit ik Sandra te SMS-en dat de geplande aankomsttijd niet gehaald zal worden. In het daarop volgende SMS-verkeer komt Sandra op het lumineuze idee mij uit te nodigen voor een gezamenlijk lunch in Apt en zo heb ik een niew doel voor de volgende 25 km.

Inmiddels is het flink warm geworden en moet ik mijn best doen verloren vocht weer aan te vullen.
Weer gaat het niet helmaal goed, want ik ben na een afdaling de pijlen kwijt, maar deze keer vind ik ze snel terug. Ik rijd door het mooie landschap en stop even bij een veld zonnebloemen om het overweldigende geel in mij op te nemen.

Langs de N100 ligt een prachtig fietspad en ik geniet van de licht dalende weg. Het plezier duurt echter niet al te lang, want er zijn werkzaamheden aan het fietspad waardoor ik mijn weg moet vervolgen tussen en naast het razende verkeer (een beetje overdreven natuurlijk, maar er wordt hier fors doorgereden).
De eerste de beste gelegenheid duik ik weer het fietspad op en ik rijd door Apt via de hooggelegen noordkant. Ik herken beneden mij het plein waar Sandra en ik hebben afgesproken en via een bijna niet te fietsen stijl afdalend pad kies ik de weg naar het centrum.
Sandra staat al op me te wachten en samen genieten we van een kleine, maar heel gezellige lunch.
Aan alle leuks en lekkers komt een eind en ik neem voor de tweede keer vandaag afscheid van Sandra.

Het laatste deel van de route is de route van de bergdorpjes (Bonnieux, Lacoste, Menerbes, Opedde). Allemaal even mooi!

Maar ....... allemaal hoog en des te hoger in het dorp, des te stijler de weggetjes. Nadat ik een paar keer omhoog ben gereden en zo snel mogelijk door het dorp weer naar beneden, besluit ik het laatste deel van de route zelf te bepalen en dat betekent: niet meer zo'n dorpje in.

In één van de laatste plaatsjes die ik vandaag aandoe stop ik nog even bij een groot terras, laat me een groot glas koude cola brengen en geniet van een korte rust voor ik de laatste kilometers naar de camping afleg.
Sandra wacht me op en ook nu doe ik me tegoed aan koude cola.

112 km en 1265 hoogtemeters.