Een miezerig regentje waait over Midden Nederland als ik mijn auto in Breukelen parkeer. De zonnebril is weer niet nodig, sterker nog, de zonnebril zal alleen maar last veroorzaken door middel van opgedroogde druppels regen.

Met geknepen oogjes begin ik de 75 km. Na een kilometer of tien begin ik te wennen en kan goed om mij heen kijken. Ik geef mijn ogen goed de kost, want de gedurende de hele tocht blijft het landschap veranderen: weilanden, plassen en bossen wisselen elkaar af.

Dat maakt deze tocht een hele leuke tocht, die ook nog eens super gepijld is. De enige keer dat ik de routebeschrijving heb bekeken was tijdens de stop met appeltaart om te ontdekken wat me nog te wachten stond. Het grootste deel van de tocht heb ik alleen gefietst, waarbij de laatste 25 km de snelste waren.

Een paar kleine heuveltjes haalden af en toe het tempo eruit. Afdalinkjes brachten het tempo erin. Goed begaanbare wegen, maar ook slecht wegdek, maar alles van te voren aangekondigd door de toercommissie.

Zeer goed georganiseerd, een plezier om mee te rijden.