Op een ietwat vreemde tijd pak ik mijn fiets. Het is half zes geweest en het heeft net geregend. Tijd voor een rondje in de omgeving van onze camping.
We zitten aan de voet van de Alpen en dat betekent dat er hier in de buurt allemaal op en neertjes zijn.

De eerste zes kilometer van vandaag gaan bergopwaarts. Ik begin steeds makkelijker, niet sneller!, te klimmen en kijk binnen niet al te lange tijd uit op het dal. In de verte hangt een dreigende lucht.

Hollands weer boven de Franse Alpen.

Als ik aan het einde van de lange klim kom is de weg aardig opgedroogd en kan ik met gerust hart aan de afdaling beginnen. Ik ben nog niet gewend aan het dalen of ik ga alweer omhoog. Het was even een dipje n de beklimming. Het gaat gewoon nog een kilometertje of vier omhoog.

Het dal is door het slechte weer nauwelijks te zien

Nu begint de afdaling dan toch. De eerste kilometers gaat het geleidelijk aan omlaag, maar na het dorpje Naves Parmelan gaat het stijl en met haarspeldbochten naar beneden.
Toch nog iets voorzichtig door de natte weg knal ik naar beneden. Het laagste punt is behoorlijk lager dan de camping en dat betekent dat ik ook weer omhoog moet.

De weg omhoog is net zo stijl als de afdaling.

Even doortrappen en dan de borden Annecy volgen. Nog voor Annecy draai ik weer naar het Noorden. Het felle stijgen is uit de weg. Het gaat nog wel opwaarts, maar ik ben inmiddels zoveel gewend dat dit de moeite niet is.
Bij een rotonde is er opeens een trottoirband in het midden van het fietspad. ik heb deze niet gezien enr aak de band met mijn trapper. Als gevolg hiervan stuiter ik van mijn zadel af. Helaas met mijn beden aan twee kanten van de fiets. Ik loop wat ongemakkelijk door met de fiets tussen mijn benen en laat me uiteindelijk zwaar ademend met lichaamsdelen in mijn keel, die daar totaal niet horen in de berm zakken.

Als ik terug kom bij de caravan ruik ik het eten al.

Het rondje was maar 35 km, maar toch nog 470 hoogtemeters.