En ik dacht gister dat het vroeg was, is het eerste dat door me heen schiet als de wekker om kwart voor zes afgaat. Vroeger, toen ik nog geen hobby had, kon ik me niet voorstellen om op zondag zo bizar vroeg mijn bed uit te komen. Maar nu heb ik in ieder geval een hobby.

Ik fiets naar de Rijnbrug, waar ik gelijk met Ton aankom. Voorwiel uit de fiets, fiets in de auto en gaan. Een nieuwe fiestvriendin moet worden opgehaald.
Mirjam, een basisschoolonderwijzers uit Boskoop, sinds een jaartje lid van Avanti, staat ons bij de hefbrug in Boskoop op te wachten.
Elliot help haar met haar fiets en als alles en iedereen zit, kunnen we op weg; naar Helvoirt.

Om een uur of kwart over acht rijden we het Brabantse dorp binnen, parkeren de auto, geven Mirjam haar eerste les wiel inzetten, gaan naar de inschrijftafel en zijn dan klaar voor de start.

Maar eerst nog koffie.

Om kwart voor negen stappen we op de fiets. We hebben afgesproken vandaag niet al te wild te rijden, maar als de eerste snelle groep ons voorbij rijdt sluiten we toch maar aan.
Het tempo van deze groep licht hoog en vooral door het bochtige parkoers moeten we er af en toe behoorlijk aan trekken. Na een paar kilometer besluiten we dat we verder gaan in ons eigen tempo.

We worden ingehaald door een groepje van drie en als we aansluiten ontstaat in dat groepje muiterij. Twee van de drie willen geen kopwerk doen, dus ik rijd naar voren en doe samen met een onbekende Tilburger het kopwerk. Het is altijd leuk om even met vreemden te rijden en fietservaringen uit te wisselen.
Helaas is het samen rijden van niet al te lange duur want de drie jongens kiezen bij de splitsing van de 100 en 150 km voor de 100.

Wij draaien de route van de 150 km op en in de verte glooit een Raboshirt. Langzaam halen we het shirt in. Als we bijna aansluiten, kan hij wél een weg oversteken met groen licht en wij niet. Toch duurt het daarna niet al te lang voordat we hem bijhalen. Toon sluit bij ons aan en zal de overige 85 km met ons meefietsen.

Met nog 90 km te gaan verandert de richting van het parkoers. De meewind van de eerste 60 km verandert in een zijwind om vervolgens in tegenwind te transformeren. Hier krijg ik het wat moeilijk. Ik voel de tocht van gister opeens in mijn bovenbenen en op stukken met de wind frontaal tegen moet ik af en toe een gaatje laten vallen. Ton is, als gewoonlijk, beresterk en in zijn sas met tegenwind. Mirjam en ik doen afwisselend naast Ton het kopwerk en nemen Toon zo mee naar de eerste controlepost.
Koffie met een appelpunt hebben we wel verdiend al is het een tegenvaller dat de slagroomvoorraad inmiddels geheel geplunderd is.
Een tweede kop koffie/glas cola light verder stappen we weer op en trotseren de tegenwind voor een prachtige rit langs de Maas.

 

We worden ingehaald door twee geel-zwart geklede wielrenners en zij sluiten bij ons aan. Even later gaan ze langs ons en volgen wij in hun wiel. Dit is het begin van een goede samenwerking die nog zo'n 60 km zal duren.
We halen een Belg in, die ook aansluit en even later kop mee gaat draaien. De bedoeling is goed, maar het Belgische carousselgevoel blijkt toch heel anders te zijn dan het onze. Bij de volgende controlepost rijdt de Belg direct door waar wij allemaal wat drinken.

Samen met Geel-zwart gaan we verder en rapen onderweg heel wat fiesters op. De groep wordt steeds groter, maar er is niemand die de kop wil overnemen. Als na een bocht er een gat valt aan de kop, het tempo behoorlijk terugzakt, duurt het even, maar uiteindelijk neemt Toon zijn verantwoordelijkheid en eist de kop op voor een substantiële aflossing.

Ik ben de laatste kilomters vooral blij dat ik kan meedraaien, maar kom op een gegeven moment toch over mijn dode punt heen. Met een zwaar gevoel in mijn benen neem ik de kop over. Eerst lijkt het moment slecht gekozen, want ik rijd nog niet op kop of we komen in open terrein, maar als we even later na wat draaien en keren opeens met de wind in de rug rijden ben ik blij met mijn beslissing.
Ik smoes even met Ton, die nog steeds het tempo mede aangeeft, en we ondernemen een poging om de groep wat kleiner te maken. Maar over de 40 km/uur is niet voldoende en we nemen weer een geloofwaardig tempo aan. Toch blijkt even later dat die veertig wel een paar man heeft genekt, want met het aanvaardbare tempo moeten er toch een paar af.

We dringen twee meerijders de kop op en zij rijden voor de groep uit, zonder om te kijken. er valt een gat en zo rijden ze dus niet in dienst van de groep waar ze wel kilometerslang van geprofiteerd hebben.

De laatste kilometers gaan in een goed tempo. We komen na 5 uur en 15 minuten fietsen weer bij de start, dat nu opeens finish heet, aan en mengen ons in het gezellige gewoel op het terras. Drie drankjes verder zoeken we Ton's bus op, geven Mirjam les 2 in wiel uitdraaien en rijden even later weer, gelukkig wel met de auto, huiswaarts.

In Boskoop is er nog even gelegenheid om les drie te geven voor we afscheid nemen van Mirjam. We hebben met ons drie een uitstekende fietsdag gehad, al was het voor mij soms wat zwaar.