In de vroege ochtend is de zon al hard aan het werk om de wolken te verdrijven. Het kost de zon even tijd, maar als ik op mijn startpunt kom is het ook zo ver. De zon schijnt, het is heerlijk weer. Ik had me al ingeschreven dus hoef alleen een startkaart te halen. Ik start op mijn gemak.

Bij Akersloot moeten we met de pont over en zo vormt zich een groepje. Vier mensen uit de regio, iemand uit Boskoop (Ron) en ik. Ron en ik sluiten aan bij de vier. Ze hebben er goed de vaart in en na een kilometer of 45 geeft Ron aan dat hij hoopt de controle post in deze groep te halen. Ik denk er hetzelfde over.

Er staat constant 34/35 op de teller en soms lijkt het alsof ze dat niet hard genoeg vinden gaan en zetten ze nog even aan. Ondanks het hoge tempo fiets ik eigenlijk best lekker, maar je merkt dat als je moe wordt de concentratie wat minder wordt.
Als we vlak bij de controle zijn zien we aan onze rechterhand een vlag. We kijken en hebben, behalve één van de vooroprijders, niet door dat er een flauwe bocht naar links volgt. Ik kijk op en zie mijn voorwiel angstig dicht richting achterwiel van mijn voorganger. Hat is niet meer te ontwijken. De wielen raken elkaar. Ik heb snel mijn voet los (later een lichte spierverrekking in de kuit) en stuur mijn wiel tegen dat van mijn voorganger aan (Als je wegstuurt weet je zeker dat je onderuit gaat). Mijn  tempo neemt af en ik ben weer los........ pfff........... dat was echt schrikken.

Gelukkig hebben we niet zoveel tijd om er over na te denken want de echte controlepost is nu in zicht. We laten afstempelen (we zijn de eersten) en Ron en ik zakken neer op het terras. De anderen nemen een hele korte break omdat ze vroeg terug willen zijn.

Bij wat drinken en de traditionele appeltaart met slagroom praten we even na over de eerste 55 km met een gemiddelde van bijna 31. Na enige tijd vervolgen we onze weg, nu wel een stuk langzamer. Bij Kwadijk zeg ik Ron gedag (misschien tot ziens in Wageningen), ga ik van de route af, rijd naar Purmerend en maak mijn oudste dochter en haar moeder wakker. De vorige keer had ze immers verontwaardigd uitgeroepen: 'En dan kom je niet eens even langs als je zo dicht bij bent', niet wetende dat het (in ieder geval voor haar op zondag)vrij vroeg zou zijn. Even wat drinken en wat bijkletsen en ik ga weer verder.

Ik rijd mijn eigen tempo en kom zonder veel problemen onderweg na vier uur fietsen (de stops eraf) weer terug bij de start.

Heerlijk weer, goed gepijld (al moesten we soms wat opletten omdat de pijlen dan weer links en dan weer rechts hingen) en lekker gefietst.
Langzaam aan raak ik klaar voor het grote werk (LBL over twee maanden).