De hele weg naar Vaassen gaan de ruitenwissers heen en weer voor mijn ogen. Al in de auto maak ik mij op voor een natte tocht. Ik kleed mij daar dan ook op. De organisatie heeft medelijden met de renners, want we krijgen gratis koffie, bij het mooie kasteel Cannenburgh, voordat we starten. Op dit moment is dat een kleine pleister op de wonde.

De eerste 20 km is echt nat. Ik rijd deels over bekend terrein, want ik heb in Apeldoorn gewoond en ik kom vlak langs mijn oude huis. In de regen denk ik aan mijn eigen uitspraak dat er als het regent meer zuurstof in de lucht zit. Ik heb er op dit moment echt helemaal niets aan. Niet nu ik helemaal alleen in de regen fiets. Ik ben niet al te vroeg gestart en ik denk dat ook het weer er debet aan is dat ik bijna geen medefietsers tegenkom.
De eerste bevoorradingspost is al snel. Ik heb toch wel bewondering voor de vrijwilligers die hier ook met dit weer staan om ons van wat eten en drinken te voorzien. Ik blijf even praten met vrijwilligers. Dan blijkt dat ze elke week wel één tocht voor hun rekening nemen. Grote klasse!! Ik ben er dankbaar voor.

Bij deze stop worden ook opnames gemaakt voor een video-impressie van de Gran Fondo. Ik praat even met de cameraman die mij helm super vindt en hem dan ook close in beeld neemt. Ik ben benieuwd of dat beeld de eindcut zal halen. Ja dus!

Langzaam wordt het droog.

De tweede 25 kilometer gaat op en neer. Ik voel me goed vandaag en hoef heuvel op niet al te veel in te leveren. Ik rijd soms een andere fietser voorbij en dat is best lang geleden. Bij de tweede bevoorrading neem ik even de tijd om te gaan zitten, wat te eten en wat te drinken.

Als ik weer op weg ga weet ik dat de wind mij nu wel redelijk gezin moet zijn. Ik laat mijn benen draaien, mijn voeten geselen de pedalen. Alles voor de soepelheid. We verlaten de Veluwe en komen in iets ander gebied, maar het blijft mooi en de rit gaat door veel groen. Ook na 80 km kan ik mijn benen nog goed rond laten gaan en zo blijf ik de hele rit een goede cadans houden. Het lijkt weer te gaan regenen, maar gelukkig zet het niet door. Dat valt weer alles mee.

Als ik het kasteelterrein oprijd, rijd ik nog een klein rondje en krijg een medaille omgehangen en mag ik nog even poseren voor de foto. Het was mijn langste rit voor dit jaar. Lekker!